Dit keer een bijdrage van zoon Jerome (11 jaar) die een grappige spreekbeurt mocht voorbereiden op school... Stel je voor: alles op zijn kop. Regendruppels vallen omhoog. De mensen lopen op de wolken en houden paraplu's voor hun billen. Van de regen word je niet nat, maar droog je op. Mensen zijn daarom dolblij als het regent en mopperen nooit. Baby's worden groot geboren en krimpen tot volwassenen. De baby's worden geboren uit hun graf. De steen wordt opgetild en hoera, daar is hij dan eindelijk. Of: jammer daar is er weer een. De volwassenen gaan dood in hun vaders buik. Meesters zijn leerlingen en leerlingen zijn meesters. De meesters hebben geen zin in school. De leerlingen delen huiswerk uit en de meesters komen het nooit terugbrengen. En als ze het niet terugbrengen dan krijgt de meester een kruisje achter zijn naam. Na twee kruisjes krijgt hij een slecht rapport en geen huiswerk meer. Zijn kinderen worden dan gebeld. Planten groeien naar het donker. Het ziet