“Je ziet hier een toren staan van blokken, die verplaatst mag worden naar het middelste stokje. Waarbij je maar 1 blokje tegelijk mag verplaatsen en een groter blokje niet op een kleiner blokje mag.” Voor me zat een 15-jarige puber aandachtig te luisteren naar mijn instructie. “Doe je ook in pubers?”, had zijn moeder een paar dagen eerder aan de telefoon gevraagd. Ze vertelde over haar zoon die met een vwo-advies de basisschool had verlaten, maar nu niet zonder haar huiswerk kon maken en continue werd afgeleid door zijn games en filmpjes. En dus vorig jaar al bijna was blijven zitten. “Ik wil het huiswerk loslaten, maar denk dat hij het nog niet kan”, verzuchtte ze. “Het komt allemaal goed, uiteindelijk”, bleek de mantra van deze jongeman te zijn. Bij binnenkomst wist hij me niet te vertellen waarvoor ik was gekomen. “Geen idee”, en hij staarde naar de tafel. “Dat wordt een moeilijk gesprek”, dacht ik. En we besloten om eerst maar eens een raadsel op te lossen. Dat levert vaak