Kan ik in een dier veranderen?
Nieuwsgierig zaten ze rond het tafeltje. De één met een
croissantje in de hand, de ander met zijn mobiel. En er waren er een paar die
mijn "vraag-maar"-kaartjes
bestudeerden. Het was tien minuten voordat de yogales zou beginnen en we
gebruikten deze tijd altijd even om "te landen". Om los te komen van
alles wat er die dag was gebeurd, of nog ging gebeuren. Van de rekensommen en
van de ruzie op het schoolplein. "De kaartjes geven je antwoord op voor
jou belangrijke vragen", las ik voor. "Vragen die met ‘ja’ of ‘nee’ beantwoord kunnen worden." "Ik
zou graag willen weten of ik in een dier kan veranderen", kwam er zachtjes
uit onverwachte hoek. Ik keek de jongeman aan en voelde dat dit voor hem echt
belangrijk was om te weten.
"Mmm, wat heeft deze vraag eigenlijk met yoga te
maken?" vroeg ik. "Nou gewoon, je hebt bij yoga toch allemaal
houdingen die een dierennaam hebben", werd er al snel geantwoord. Ja, ze
konden zich de cobra nog herinneren, en de koeienkop, en de leeuw. En ze konden
zich ook nog herinneren welk gevoel ze er bij kregen als ze die houding voor
wat langere tijd aanhielden. "Dan word je een cobra." Het gesprek
ging verder. "Mijn vader heeft in Afrika gezien hoe een mens een aap
werd." Vol ongeloof keken de andere kinderen hem aan. En op dat moment
kwam de betreffende vader de lesruimte binnenlopen.
"Ik was daar voor een half jaar in een kleine
gemeenschap. De mensen leefden vredig met elkaar samen, onder leiding van een
dorpsoudste." De vader had plaats genomen
in onze kring en de kinderen hingen ademloos aan zijn lippen. Hoe zou dit
aflopen? "In het nabijgelegen oerwoud woonden allerlei dieren. Ook
gorilla's. In de nabijgelegen grote stad at men graag gorillavlees. Ze dachten
dat ze dan de kracht van de gorilla zouden krijgen." Op een dag hoorde de
dorpsoudste dat een jager uit de stad een hele gorillafamilie in het oerwoud
had vermoord. Het vlees had hij verkocht in de stad." "De dorpsoudste
sprak een vloek uit over de jager, waarna hij veranderde in een klein bang
aapje."
"Weet je, ik til die zware kist met hout wel voor je
naar zolder", beloofde man Erwin. Een week later stond de kist nog in de
weg. Ik probeerde er niet meer op te letten, maar voelde boosheid opkomen als ik
er aan dacht. Bij mijn yogales die week, leerde ik hoe je de kracht van een
olifant bij jezelf kon opwekken. En ik besefte opeens dat
dit een mooi moment was om het toe te passen. Het werkte! En vol trots vertelde
ik Erwin bij thuiskomst wat ik had gedaan. "Ja, ik heb hem express laten
staan, zodat jij de yoga wat meer in de praktijk kan brengen", vertelde
hij met een glimlach om zijn mond.
Reacties
Een reactie posten