Blije kinderen

"Ik ga niet douchen', krijste de jongeman over de camping. “Max, ik hoor wat je zegt, maar je gaat nu douchen. Je bent hartstikke vies en zo ga je niet naar bed.”, antwoordde zijn moeder met een kalme stem. “Neeeeeeeee”, schreeuwde hij terug. “Kuthoer, ik haat je.” “Max, ik wil dat je nu even mee gaat naar de tent en ik wil niet dat je zo schreeuwt.” Max  begon te krijsen. "Max, je kunt nu kiezen of je zelf mee komt, of dat ik je meesleep.” “Kuthoer, kuthoer, kuthoer, ik wou dat je dood was”, was het antwoord van Max. Die inmiddels rood was aangelopen. “Max, ik tel tot drie: 1, 2, 3.” Hij was amper 9 jaar oud en in zijn gezicht zag je al heel veel boosheid. Hij was absoluut niet van plan om het campingvoetbal te laten schieten voor de verplichte avonddouche. 'Max, nu is het genoeg geweest', zei zijn moeder met een kalme stem. En toen ze hem meesleepte naar de tent was de woede van Max gegroeid tot grotere proporties. De plastic jerrycan met water liep wat

  “Op een houten bruggetje, zat een krokodilletje. Iedereen die langs liep, beet hij in zijn billetje. Stoute, stoute krokodil,, mag niet bijten in mijn bil. Zal politie halen, billetje betalen.” Daar stond ze, amper 4 jaar oud, voor het campingpubliek tijdens de talentenjacht, die de kinderen zelf hadden georganiseerd. Ze had een zware stem, keek recht voor zich uit, met een vinger in haar mond en aan het eind wierp ze een glimlach naar de jury. Die enthousiast reageerde met “tingelingelingeling”. Ze hadden afgesproken dat dit betekende dat ze het goed vonden. “Eeeeeuuuuummm”, was een teken van afkeuring en betekende het einde van de talentenjacht voor de kandidaat.   Er bleek veel talent rond te lopen op deze camping in Zuid-Frankrijk. En niet alleen bij de kinderen. Zo was er Margo van 16 die prachtige foto’s van paarden en honden kon maken en die vervolgens ging bewerken in Photoshop. Onze eigen hond Saar mocht bij haar op fotosessie. En dan was er Melissa die in de namid