“Saar, kom hier”, riep ik naar mijn hond, die met haar grote neus in een holletje zat te snuffelen. Maar Saar luisterde niet. Het was een zonnige donderdagochtend, waarop ik samen met de buurvrouw onze honden aan het uitlaten was. Dat deden we wekelijks. Saar en Pip (de buurhond) leken net een getrouwd stel. Eerst lebberden ze elkaar af en vervolgens liepen ze keurig naast elkaar hun rondje. “Pas op, daar loopt het mannetje”, had mijn buurvrouw paniekerig geroepen. We probeerden onze honden te vangen, maar die lieten zich niet lokken. Zelfs niet met een hondenbrokje.” “Waar dan?”, piepte ik. “Ja, daar om het hoekje.” Die middag biechtte ik de kinderen in de les op dat ik ongehoorzaam was geweest. “Wat zou jij gedaan hebben?” vroeg ik de kinderen. Nadat ik uitgebreid mijn relaas had gedaan over het gebied waar de honden opeens niet meer los mochten lopen, omdat het broedseizoen was. Bij de ingang stond een groot bord ‘Natuurlijk laat u hier uw hond uit aan de lijn. Zeker in het ...