Un, deux, trois, quatre. Met uitgestreken gezichten marcheerden de militairen om het stadhuis dat tevens dienst deed als postkantoor. Voor de gelegenheid waren er dranghekken om heen gezet, maar er stond alleen een handje vol toeristen met hun camera's op hun buik het tafereel te bekijken. Het was 14 juli en tijdens het ontbijt had ik de kinderen verteld over deze nationale feestdag in Frankrijk. Over vrijheid, gelijkheid en broederschap. En over de Franse revolutie. Ik haalde herinneringen op aan de grote feesten op dorpspleinen waar ik in het verleden ook een aantal keer aan had deelgenomen. We verheugden ons op deze dag. Maar de militairen en de fanfare stapten na twee rondes om het gemeentehuis in de bus die klaarstond om hun naar het volgende dorp te brengen. Wat een teleurstelling. En dat was niet de enige in deze vakantie. "Het lijkt hier wel een kuuroord", verzuchtte man Erwin na een paar dagen op de camping. Er heerste een serene stilte, de lucht was zuiv...