Blije kinderen

“Hij is een homo”, begon ik het raadsel voorafgaand aan de yoga- en filosofieles. Met grote ogen keken ze me aan. “Een homo? Hadden ze dat ook al in die tijd?”, vroeg iemand verschrikt. Ik stelde hem gerust: “We zijn allemaal een homo, dat betekent namelijk niets meer en niets minder dan mens.” “En niet zo maar een homo, maar een homo universalis.” De denkrimpels kwamen tevoorschijn en ze waren zowaar vergeten wie er nu ook al weer verliefd was op wie. En of ze al gekust hadden. Ik besloot ze nog wat langer in spanning te houden en voegde er aan toe: “Een homo universalis is een mens die uitblinkt in verschillende vakgebieden. Zo was deze man niet alleen een kunstenaar, een bioloog, een uitvinder en een filosoof. Zijn uitvindingen zie je nu nog om je heen. Ook al leefde hij meer dan 500 jaar geleden…” De filosoof Kant heeft zich geruime tijd bezig gehouden met opvoeding. In zijn beleving bestond de opvoeding van kinderen uit vier componenten: disciplinering (het temmen van de dri...

"Ik heb een a-score gehaald op de meeste vakken bij de toets.” Zei de een tegen de ander. De les was nog niet begonnen en ze gebruikten de tijd dan altijd om even bij te praten. Het was inmiddels een hecht groepje geworden en de kinderen mochten elkaar graag. Het waren gelijkgezinden, allemaal op hun eigen manier op zoek naar de waarheid. “Ja, dat had ik ook moeten halen, gezien mijn niveau. Ik zou eigenlijk naar het gymnasium moeten. Maar ik had ook een paar b-scores.” Geamuseerd luisterde ik naar ze. Deze eerste minuten waren voor mij vaak bepalend voor de invulling van de les. Dit hield ze immers bezig op dit moment en ik besloot het programma om te gooien. “Hoor ik jullie daar praten over schoolscores? Wat zouden de oude filosofen daarvan gevonden hebben? Laten we vandaag maar eens op zoek gaan naar het verschil tussen kennis en wijsheid…” De wijsheid was ik zelf een paar dagen later even kwijt toen de mentor van zoon Jerome mij belde. “Ja, u spreekt met mevrouw …. Schikt...

"Hoe laat ben je vanmiddag thuis?", vroeg ik dochter Rosalie terwijl ik mijn broodje met aardbeienjam smeerde tijdens het ontbijt. Geen reactie. Dat kwam de laatste tijd steeds vaker voor. Ze was in de puberteit. Soms kwam er wat gegrom uit haar keel, maar meestal was ze in de ochtend niet aanspreekbaar. Ik zuchtte en nam een slok thee. Vader Erwin kwam beneden, schonk voor zichzelf wat koffie in en waagde ook een poging. Dit keer met een echte vraag. "He, Roos, wat is er intelligenter, een rauwe of een gekookte aardappel?" Ze sprong op, stormde naar boven en smeet de deur met een harde klap achter zich dicht. Die middag stond er een Yoga en filosofie-les op het programma en ik besloot het vraagstuk van de aardappel voor te leggen. Om het levensecht te maken, kookte ik een aardappel en pakte ik een ongekookte aardappel in, in aluminiumfolie. Ik nam ook een aardappelschilmesje mee, voor het geval ze hem wilden ontleden om tot het ware antwoord te komen. Bij b...