Doorgaan naar hoofdcontent

Doen door niets te doen


“Gewoon stil blijven liggen”, fluistert man Erwin zachtjes in mijn oor. Ik stop mijn hoofd onder de dekens, maar hoor nog steeds de driftige krabbewegingen van Saar de hond tegen de slaapkamerdeur. Ze is al lang wakker en vindt dat het tijd is voor ons om ook maar eens wakker te worden. Ik heb de neiging om zuchtend uit bed te kruipen en de deur voor haar open te doen, maar besluit mijn aandacht te richten op de vogeltjes die voor ons slaapkamerraam aan het tjilpen zijn. En warempel: Saartje druipt af. Ik besloot die week vaker “te doen door niets te doen”.Thuis en in de lessen. Door zoveel mogelijk "te zijn". En kan het iedereen aanraden!

En daarbij werd ik geïnspireerd door verhaal van Ming en Tibbe. Een prachtig prentenboek over wat je nog kunt geven aan iemand die alles al heeft. De kinderen en hun ouders in de Eigenwijz-les luisterden ademloos toe. Ming ging namelijk op zoek naar “Niets”, maar waar vind je “niets” in een wereld vol “iets”. “Er is niets op tv…”, maar toen Ming hem aanzette, zag hij alleen maar bewegende beelden. “Er is niets leuks te koop in de winkel”, en Ming zag schappen vol spullen. “Ik heb niets te doen”, hoorde hij iemand verzuchtte, maar diegene was vooral druk bezig. Hij besloot een doos te kopen en daar niets in te doen. Tibbe was dolgelukkig met dat “niets”, want het bleek “iets” te zijn: hun vriendschap. En samen gingen ze stil genieten van dat “niets”. Wij deden dat ook in de les met de ouders en kinderen. Stil zitten net als Ming en Tibbe, we hielden elkaars handen vast, sloten onze ogen en genoten van helemaal niets.

“Juf, ik heb een wrat onder mijn voet." Strompelend kwam hij de Rots en waterles binnen. Ik luisterde naar zijn verhaal, maar besloot er niets mee te doen. Gewoon afwachten. Na 5 minuten was hij zijn wrat vergeten en deed hij lekker mee met de andere kinderen. Datzelfde gebeurde ook jaren geleden. In de finale van de Rots en Waterles (waarin een plankje mocht worden doorgeslagen), kwam een jongeman binnenlopen met zijn arm in een mitella. “Ik heb een enorme wond en ik kan helaas geen plank doorslaan.” Ik liet het erbij. Pas toen er vier plankjes doormidden waren geslagen (door andere kinderen) trok hij zich terug op de wc, haalde zijn arm uit de mitella, scheurde het verband eraf, liet mij de wond zien (zo groot als een wrat). En hij sloeg zijn plankje doormidden.


“Jij zou je eens moeten concentreren op de was”, schreeuwt zoon Jerome met een verhit gezicht naar me. Ik zit stil op mijn yogakussen “te doen door niets te doen” en hij stormt naakt de slaapkamer binnen. Terwijl hij onder de douche vandaan kwam, ontdekte hij dat hij geen schone onderbroeken meer had in de kast. Ik besluit even tot 10 te tellen en heb moeite om een glimlach te onderdrukken. Het zou makkelijk zijn om nu een preek af te steken over onderbroeken die achter het bed worden gegooid en zijn eigen bijdrage aan het huishouden. En de toon die hij aanslaat naar mij. Maar zo’n preek komt dan zeker niet aan. Ik doe niets en hij stormt naar zolder om een onderbroek van de waslijn te halen. Zijn zuster Rosalie hoort het aan en sluipt mijn kamer in. Ze neemt mijn hoofd in haar handen en fluistert: “Mam, hij meent het niet hoor, hij is gewoon een beetje moe.” We kijken elkaar aan en ik opper: “Misschien zou hij ook vaker eens iets moeten doen door niets te doen.”

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev...

En op de gang zijn we.... STIL

  “Ja. We zijn vandaag de boeken aan het inventariseren”, vertelde een hulpmoeder mij terwijl ik een blik wierp in de schoolbibliotheek. Ik zuchtte. “Dat kan wel de hele dag duren, hoor”. Het betekende dus dat ik op zoek moest gaan naar een andere plek in school, waar ik met de kinderen van groep 7 aan de nieuwe 10-weekse lessenreeks “De Kracht van Aandacht” zou kunnen beginnen vandaag. Dan maar het speellokaal. En terwijl ik de deur van de speelzaal open doe, zie ik al dat het vol staat met glijbanen, klimrekken, een trampoline, een evenwichtsbalk en vooral heel veel ballen. De moed zinkt me in de schoenen. “De pedagoog als ruimte”, schiet mij te binnen. Ik besef dat deze ruimte toch wel erg afleiding voor de kinderen is om de kracht van aandacht te gaan ervaren.   Alsof ik in het zwembad was “Het voelde alsof ik in het zwembad was. Heel diep op de bodem. Daar is het zo stil, dan hoor ik alleen nog maar mezelf en het water”, verzuchtte hij na 15 minuten. Ik had de kind...

Mijn kind leert foute dingen op school

  “Eeehhhh, juf, kan ik je even spreken?” Het is vrijdagochtend half negen en ik sta bij de deur om de kleuters te begroeten. Ze mogen kiezen: een high five, een knuffel, een zwaai, een billenbots, een hand. De meeste kinderen wijzen op de poster “de knuffel” aan. Een goed begin van de dag. Maar daar staat dus opeens een vader voor me. Hij kijkt me zorgelijk aan. En vertelt dat zijn zoon sinds kort thuis “fuck you” zegt en zijn middelvinger opsteekt. Dat deed hij anders nooit. “Mijn kind leert foute dingen hier op school…” “Ja dat begrijp ik, maar hij leert het niet van mij!” Vader gaat verder. Dat hij het leert van de grote kinderen, uit groep 3 en ik beloof hem dat ik er vandaag eens extra op ga letten. Terwijl de kinderen in de kring plaatsnemen, gaat de gouden spiegel rond. “Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is er vandaag met mij aan de hand?” De kinderen kijken om de beurt vol aandacht in de spiegel en vertellen iets over wat ze zien. “Mijn haar is er af, ik ben naar d...