Doorgaan naar hoofdcontent

Jezus, riep hij uit


De zweetdruppels stonden op zijn voorhoofd, een grimmig vertrokken gezicht. Hij deed een poging om de ustrasana te doen tijdens de yoga les, een achterover buiging die hem niet gemakkelijk af ging. "Jezus", riep hij uit en de stilte was verbroken. Er werd wat gegiecheld en er was een andere jongen die met een afkeurende stem zich nog eens afvroeg: wat zeg jij nou? Ik liet het even gebeuren en kwam toen tot het besef dat deze jongeman in de yoga les het had begrepen. Onbewust weliswaar.

"Ik hoorde zojuist in mijn linkeroor iemand om hulp vragen aan Jezus", begon ik mijn uitleg. "En dat is nu precies wat je leert van de oefeningen in de yoga die je lastig vindt. Je kunt het op wilskracht proberen, maar als je je over geeft, ontspant en het langzaam laat gebeuren, ben je pas echt met yoga bezig." "Oh sorry, het was er uit voordat ik het doorhad, Angela", fluisterde hij met een zachte stem. Hij voelde zich duidelijk wat ongemakkelijk bij dit alles. "Ah, ook dat is yoga, je intuïtiefs volgen. En als jij voelt dat Jezus aangeroepen moet worden, dan doe je dat."

"Wat heeft yoga dan met God of Jezus of Boeddha of Allah te maken?" was de vraag die daarop volgde. "Yoga heeft in mijn beleving niets te maken met een bepaalde godsdienst. Als je je verder gaat verdiepen in de oude geschriften, dan zal je zien en ervaren dat er wel iets is." "En vanuit die houding, begint je eigen zoektocht. Zoekt en gij zult vinden." Ja, die uitspraak kenden een paar kinderen uit de Bijbel. En een paar ook niet. Maar ze werden wel nieuwsgierig. "Hoe is de aarde dan ontstaan?" "En stammen wij echt van de apen af?" "Is er eigenlijk leven na de dood?" De yoga les kreeg opeens een andere wending.

Mijn vriendin had de afgelopen maanden de nodige klesha's (voor haar vervelende gebeurtenissen) op haar pad gehad. Ik wilde haar graag helpen en nodigde haar uit om samen met de yoga naar binnen te keren. "Heb je een vraag, is er iets wat we centraal kunnen stellen?", had ik haar vooraf geappt. Er kwamen heel veel vragen en we besloten er open in te stappen. Als je je opent, kun je namelijk ontvangen. En dat gebeurde ook. We ontdekten dat ieder mens beproevingen krijgt en van daaruit kan groeien. Een ziekte, een overlijden van een dierbare, geldproblemen, ruzie in de familie, het verlies van een baan, een ongeluk. Er zitten lessen in, voor jou. En je beseft dan pas als je je overgeeft, dat in diepe nood een hand wordt uitgestoken. Ook bij mijn vriendin.

"Kijk, dit ben jij", begon ik de yoga les voor de kinderen die over ditzelfde onderwerp ging. En ik had in mijn hand een zwerfkei. "Hoe oud zal hij zijn?" "Waar komt hij vandaan?" Met aandacht luisterden de kinderen naar het verhaal over de kei die ergens hoog in de bergen was afgebrokkeld en met de stroom mee naar beneden was gesleurd. Er waren momenten dat hij in een waterval terechtkwam, of in een draaikolk. Misschien kwam hij in tijden van droogte op de kant te liggen en stroomde hij daarna weer verder. Terwijl hij op een andere steen botste, er raakte een blutsje af. Door de weersinvloeden werd hij anders van kleur, ruwer, of juist zachter. En uiteindelijk werd hij door een graafmachine uit De Waal gehaald en kwam hij in het tuincentrum terecht, waar ik hem kocht voor 30 eurocent.


Wat is jouw bestemming en hoe stroomt jouw leven?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev...

En op de gang zijn we.... STIL

  “Ja. We zijn vandaag de boeken aan het inventariseren”, vertelde een hulpmoeder mij terwijl ik een blik wierp in de schoolbibliotheek. Ik zuchtte. “Dat kan wel de hele dag duren, hoor”. Het betekende dus dat ik op zoek moest gaan naar een andere plek in school, waar ik met de kinderen van groep 7 aan de nieuwe 10-weekse lessenreeks “De Kracht van Aandacht” zou kunnen beginnen vandaag. Dan maar het speellokaal. En terwijl ik de deur van de speelzaal open doe, zie ik al dat het vol staat met glijbanen, klimrekken, een trampoline, een evenwichtsbalk en vooral heel veel ballen. De moed zinkt me in de schoenen. “De pedagoog als ruimte”, schiet mij te binnen. Ik besef dat deze ruimte toch wel erg afleiding voor de kinderen is om de kracht van aandacht te gaan ervaren.   Alsof ik in het zwembad was “Het voelde alsof ik in het zwembad was. Heel diep op de bodem. Daar is het zo stil, dan hoor ik alleen nog maar mezelf en het water”, verzuchtte hij na 15 minuten. Ik had de kind...

Mijn kind leert foute dingen op school

  “Eeehhhh, juf, kan ik je even spreken?” Het is vrijdagochtend half negen en ik sta bij de deur om de kleuters te begroeten. Ze mogen kiezen: een high five, een knuffel, een zwaai, een billenbots, een hand. De meeste kinderen wijzen op de poster “de knuffel” aan. Een goed begin van de dag. Maar daar staat dus opeens een vader voor me. Hij kijkt me zorgelijk aan. En vertelt dat zijn zoon sinds kort thuis “fuck you” zegt en zijn middelvinger opsteekt. Dat deed hij anders nooit. “Mijn kind leert foute dingen hier op school…” “Ja dat begrijp ik, maar hij leert het niet van mij!” Vader gaat verder. Dat hij het leert van de grote kinderen, uit groep 3 en ik beloof hem dat ik er vandaag eens extra op ga letten. Terwijl de kinderen in de kring plaatsnemen, gaat de gouden spiegel rond. “Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is er vandaag met mij aan de hand?” De kinderen kijken om de beurt vol aandacht in de spiegel en vertellen iets over wat ze zien. “Mijn haar is er af, ik ben naar d...