“A-U-M” De kinderen zongen voorzichtig mee met de mantra tijdens de
yogales. “A-U-M”, klonk het voor de tweede keer. En bij de derde keer hoorde ik
iemand zingen: “M-I-A-U-W”. Ik gluurde tussen mijn wimperharen door en zag een
grote glimlach op haar gezicht. En ik besefte dat ze gelijk had. Waarom
beginnen we iedere yogales met het zingen van de ‘A-U-M’ (OHM) en weten we
eigenlijk niet eens waarom we dat doen?
Ik besloot er de volgende les een OHM-les van te maken. En vroeg man Erwin
om hulp, want in de yogaboeken kon ik weinig informatie vinden over de
betekenis van de OHM. En dat terwijl bijna alle yogabeoefenaars het braaf aan
het begin van iedere yogales zingen. En de les er ook weer mee afsluiten. “Het
is een ritueel, waarbij je je energiecentra opent en na de les ook weer sluit.
Het is een aanroep, net als bij een gebed”, vertelde hij me. Maar daar namen we
geen genoegen mee. De Wikipedia bleek
een uitleg te hebben van het OHM-symbool, wat ik zelf niet direct kon plaatsen.
Maar dat wel werd overgenomen door een groot aantal andere websites over yoga.
Onze zoektocht ging verder.
“Weten jullie wat dit is?”, vroeg ik aan het begin van de les. Voor ons lag
een afbeelding van het OHM-teken. Er werd diep nagedacht. Daar hielden
deze jongens wel van, van raadsels oplossen. “Ik ken dat teken van het
Hindoeïsme”, wist iemand mij te vertellen. “Die tekens lijken wel op de tekens
die je in de Koran vindt.”, vertelde een ander. “Ik zie er een 3 in!”, was een
antwoord van de meest praktische jongeman. En ze bleken allemaal gelijk te
hebben. De link met het Hindoeisme legde ik uit, maar ook met de drie letters
A-U-M en de sanskriet-tekens, die misschien wel leken op het schrift in de
Koran. En de 3 konden we herleiden tot de heilige drie eenheid. Maar er bleek
nog meer in te ontdekken. “Als je hem omdraait, kun je er een boom in zien.”
“He, kijk dat teken staat ook op mijn yogakussen!”. We waren al een stukje
verder gekomen.
(bron: Wikipedia)
En terwijl we de OHM hadden gezongen met elkaar en we een aantal
yogahoudingen hadden gedaan, ging de uitleg verder. ”De A is
het onderste boogje (1) en dat staat voor rajas (activiteit), de U staat
voor het bovenste boogje (2) aan de linkerkant en dat staat voor tamas
(passiviteit). En de M is het rondje (3) er naast en staat
voor sattva (harmonie, kalmte).” Gelukkig kwamen er wat voorbeelden om dit te
verduidelijken. Er sprong iemand van zijn matje op en hij zei dat hij nu echt
even heel hard moest rennen, hij hield het niet meer. “Kijk jongens, dat is
rajas!”, vulde ik aan terwijl hij door de ruimte zijn sprintje trok. Er bleek
ook iemand nogal slaperig te zijn. “Ah, we hebben hier iemand die in tamas is”.
En de sattva kwam ook, toen we kalm op het matje zaten na de les en wat thee
dronken.
Al luisterend naar een mantra, waarin
uiteraard ook de OHM voor kwam. De kinderen lagen inmiddels ontspannen op een
matje met hun ogen dicht en het leek wel of ze even in een andere wereld waren.
“Het voelde alsof ik in de zee lag, of eigenlijk in de zee werd meegenomen”,
vertelde iemand na afloop met een zachte stem. “Kijk dan is nu het symbool
bijna compleet. Wat jij hebt ervaren is asmita samadhi, dat is het dakje (4) in
het OHM-teken. “ “En dat puntje (5) er boven dan?” “Dat is wanneer je in Atman
bent, maar daar zal ik de volgende les misschien iets over vertellen.” We
sloten de yogales af met het zingen van “tante”, om te ontdekken dat dit
toch echt iets heel anders met ons doet dan de “A-U-M”.
Reacties
Een reactie posten