Dus je bent er klaar mee?

“Dus je bent er klaar mee?”, vatte dochter Rosalie mijn verhaal kort en bondig samen, terwijl ze om zich heen keek. Ik zat tegenover haar in een gezellig eettentje op de Amsterdamse Zeedijk. We hadden allebei lekkere broodjes besteld. Zij met een grote kop warme chocolademelk, ik met een kopje gemberthee. Ik voelde een schrikachtig-gevoel van binnen bij haar samenvatting van mijn relaas en viel even stil. Gedachten vlogen door mijn hoofd. Was ik er wel klaar mee? Klaar met al die prachtige mensen die ik de afgelopen jaren dankbaar had mogen begeleiden. Of was ik er juist klaar voor?

Vijftien jaar geleden was ik er ook klaar voor. Ik werkte nog als manager in het bedrijfsleven en las in een artikel in de Intermediair iets over vakantiekampen voor kinderen in de Verenigde Staten. Kampen waar kinderen spelenderwijs konden werken aan sociaal-emotionele vaardigheden. Dat zag ik wel zitten, om een dergelijk concept naar Nederland te halen. Ik besloot mijn baan op te zeggen, een eigen bedrijf op te starten en daarbij een studie Pedagogiek te beginnen. Ik voelde dat dit moest gebeuren, zag het zelfs al voor me. En alles wat ik destijds in het businessplan voor de bank had uitgetekend, is ook gerealiseerd. Vakanties, workshops voor ouders en kinderen, studiedagen voor het onderwijs, individuele begeleiding tot zelfs het schrijven van een boek.

Maar waar ben ik nu dan klaar voor? Wat is mijn roeping? Wat staat mij verder te doen in dit leven? Hoe kan ik kinderen, ouders en opvoeders misschien nog veel beter helpen? In de stilte ligt het antwoord. En zo droeg ik de afgelopen maanden  dagelijks mijn aantekenboekje bij me. Het boekje werd langzamerhand op rustige momenten gevuld met notities, schetsen, citaten, gedichten, verhalen, uitspraken van kinderen, ouders, docenten. Uitkomsten van onderzoeken, filosofische wijsheden, krantenartikelen, theorieen en modellen. En zo langzamerhand begint het nieuwe initiatief wat concreter te worden.

Het komend half jaar zal ik een gedeeltelijke sabbatical nemen. De vrijgekomen tijd wordt besteed aan research en development en het opzetten van een nieuwe organisatie. Wellicht zal ik je daarvoor persoonlijk benaderen, omdat ik je hulp nodig heb. De “kick-off” van de sabbatical vindt komende zomer plaats. Ik zal uit het vliegtuig springen boven Texel. Een lang gekoesterde wens, maar ook heel symbolisch op dit moment voor mij de sprong in het diepe. En dan is de verwachting dat in 2019 het nieuwe initiatief van start gaat.

Ik heb er zin in!