Daar liepen we, in stilte op zoek naar de schatten in het
dorp. Het was al lekker donker en de kinderen van de Aandachts-cursus bekeken
de omgeving, alsof ze het nog nooit eerder hadden gezien. Alsof ze met hun
ruimteschip waren geland en voor het eerst voet aan wal zetten op de planeet
aarde.
Natuurlijk hadden we eerst uitgebreid de hemel met elkaar bekeken.
En ook al was er een dik wolkendek, er was toch nog van alles aan te onderzoeken. Met ons
lichtje van aandacht. De aandacht verplaatste zich naar de grote regenplas waar
een weerschijn van de lantaarnpaal in te zien was. En die lantaarnpaal zelf was
ook absoluut het onderzoeken waard.
We liepen verder en ontdekten de treurwilg. Spontaan sloeg
iemand zijn armen er om heen. En voelden we de zachtheid van het mos.
Natuurlijk stopten we onze neuzen ook even in het mos. Bij mij kwam de
herinnering op aan de herfstwandelingen in het bos, die ik regelmatig met de
hond maakte.
En de tocht ging verder. Er was inmiddels een briesje
opgestoken die ervoor zorgde dat de bladeren van de heg een prachtig knisperend
geluid maakten. Ademloos stonden we te luisteren. Af en toe viel het helemaal
stil en dan zwol het geluid weer aan. Steeds harder, steeds harder… en weer
stil.
Het begon een beetje te regenen. En we zagen hoe de
regendruppels bleven liggen op de bladeren. Het leken wel diamanten. Ook zagen
we hoe de regendruppels tot kleine kringen leidden in de plassen. En hoe de
druppels voelden op onze huid, het kriebelde een beetje. Het werd steeds
stiller.
Totdat er opeens een licht aanging. In de gang van het huis
waar we voor stonden. De voordeur ging open en er stapte een vrouw naar buiten.
Ze had snel haar jas aangetrokken, maar had haar pantoffels nog aan. Nieuwsgierig
bekeken we dit schouwspel. De vrouw snelde naar buiten, pakte de vuilnisbak en
liep er zo snel als ze kon in gedachten verzonken mee naar de weg. Daar werd
hij geplaatst naast de andere vuilnisbakken en in een galopje ging de vrouw
terug naar haar huis. Ze sloot de voordeur en knipte het licht weer uit.
Ons had ze niet gezien. Haar lichtje van aandacht was uit.
Reacties
Een reactie posten