Kan een bisschop voetballen?

“Barbarabarabarara….” Geknield, met zijn handen keurig gevouwen voor zijn borst, te midden van zo'n 60 monniken, zat daar de bisschop. De monniken murmelden wat mee en de mijter van de bisschop stond scheef op zijn hoofd. Onder zijn gewaad ontdekte ik mijn eigen oranje gestreepte sokken. Ik had het gevoel dat ik in een Middeleeuws klooster terecht was gekomen. Het klooster bleek bij nader inzien de gymzaal te zijn en de bisschop mijn eigen zoon Jerome.

Toen onze kinderen twee weken voor dit gedenkwaardige moment, mij vertelden dat ze een rol hadden in het schooltoneelstuk van Joris en de draak, kon ik met moeite een glimlach onderdrukken. Dochter Rosalie kreeg de rol van berentemmer en zoon Jerome zou de bisschop zijn. Ze hadden allebei de rol die op hun lijf geschreven stond. Rosalie temde weliswaar geen beren in het echte leven, maar wel honden en paarden. En Jerome was al op jonge leeftijd zeer nieuwsgierig naar religie. Zeker toen hij na een bezoekje aan de plaatselijke kerk een afbeelding van Jezus in zijn smoezelige handen gedrukt had gekregen. Als hij de afbeelding bewoog, kreeg Jezus een andere gelaatsuitdrukking. Hij heeft het lang bij zich gedragen. En dat alleen al is bijzonder, want hij raakt vaak dingen kwijt.

Zijn tekst gelukkig niet, die middag bij het schooltoneel. En dat was toch wel iets waar ik me zorgen over maakte. Ikzelf mocht in de zesde klas van de basisschool bij de eindmusical niet eens de boom zijn. De hoofdmeester zag dat niet zitten. “Daar ben je veel te verlegen voor”, had hij mij onomwonden in een gesprek onder vier ogen uitgelegd.  Ik mocht aan de rand van het podium zitten, om de tekst in te fluisteren, voor als de spelers het zouden vergeten. De enige keer dat de hoofdrolspeler even het spoor bijster was, raakte ik zo in paniek, dat ik ook even niet meer wist wat er gezegd moest worden. We hebben er regelmatig thuis om gelachen. En uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Ik heb voor groepen van 400 man presentaties gegeven en het deerde me niets. Er is nog hoop!

Jerome en Rosalie hadden duidelijk lol in het toneelspel van Joris en de draak gehad en toen we op zondagochtend op de bank zaten, besloten we er spontaan een vervolg aan te geven. Er moesten namelijk Engelse woordjes geleerd worden voor de toets en daar hadden ze echt geen zin in. “Eeel, saaaaaaaaaaaai. Geen zin”, werd er in koor geroepen terwijl ze onderuit gezakt op de bank  hingen. Totdat ze bedachten dat ze om de beurt de woorden gingen uitbeelden en de ander mocht raden welk woord het was. Er kwam heel wat creativiteit bij kijken. Probeer maar eens een “big city” uit te beelden. Of een “sign post”. Ongemerkt werden de woorden opgeslagen in het geheugen en hadden ze ook weer wat geoefend met acteren. We hadden vooral ook heel veel lol. Zodanig dat ze de volgende zelf vroegen of ze nog even Engelse woorden mochten oefenen.

Het toneelspel kreeg nog meer zijn plek in het dagelijks leven van mijn kinderen.  Toen ze die week op bezoek gingen bij de schoolarts, besloten ze samen om deze mevrouw te dollen met hun toneelspel. Zo deden ze net alsof ze vaak ruzie hadden. “En dan sla ik met een hamer op haar hoofd. Dat doet mama ook altijd.”  En toen de dokter voorzichtig vroeg naar de huissituatie, vertelden ze over hun zusje Saar. De arts snuffelde in het dossier op de computer en  kon er niets over vinden. Ze keek me vragend aan. En ik besloot even mee te spelen. “Ja Saartje is ook al weer 1 jaar.” “En waar is Saar nu dan?”, vroeg de dokter argwanend. “Nou gewoon thuis, ze ligt waarschijnlijk op de bank te slapen”, riep Jerome, die nu toch wat moeite had om rolvast te blijven. “Alleen?”, vroeg de dokter met een verschrikt gezicht. Ik besloot niet meer mee te doen en vertelde dat Saar de hond was. “Oja”, zei ze opgelucht.

Terug naar het toneelstuk. De bisschop had veel indruk gemaakt. Jerome speelde hem niet, maar was hem. De volgende dag op het schoolplein hadden een paar kleuters naar hem zitten staren. Waarop er eentje het durfde om de vraag te stellen: “U bent toch de bisschop, kunt u dan ook voetballen?”