Dit keer een bijdrage van zoon Jerome (11 jaar) die een grappige spreekbeurt mocht voorbereiden op school...
Stel je voor: alles op zijn kop. Regendruppels vallen omhoog. De mensen lopen op de wolken en houden paraplu's voor hun billen. Van de regen word je niet nat, maar droog je op. Mensen zijn daarom dolblij als het regent en mopperen nooit.
Baby's worden groot geboren en krimpen tot volwassenen. De baby's worden geboren uit hun graf. De steen wordt opgetild en hoera, daar is hij dan eindelijk. Of: jammer daar is er weer een. De volwassenen gaan dood in hun vaders buik.
Meesters zijn leerlingen en leerlingen zijn meesters. De meesters hebben geen zin in school. De leerlingen delen huiswerk uit en de meesters komen het nooit terugbrengen. En als ze het niet terugbrengen dan krijgt de meester een kruisje achter zijn naam. Na twee kruisjes krijgt hij een slecht rapport en geen huiswerk meer. Zijn kinderen worden dan gebeld.
Planten groeien naar het donker. Het ziet er uit als een bange struisvogel die zijn kop in het zand steekt. Of groeien de planten niet in de aarde maar in de lucht? En oogsten de boeren Niet met een trekker maar met een raket?
De zon schijnt 's nachts en de maan overdag. Kom, zegt het jongetje we gaan de maansverduistering bekijken. Is dit in de omgekeerde wereld een hele goeie grap of is het het serieuze nieuws op het jeugdjournaal waar alleen bejaarden naar luisteren.
De dieren bekijken mensen in de mensentuin. Stel je voor: je zit daar met heel veel andere mensen in een te krappe kooi. Alle dieren lachen je uit en voeren je een banaan. Ze willen allemaal een onsie (selfie met zijn allen) en versturen dat met een apie (app voor dieren).
Mensen maken geen oorlog meer, maar houden van elkaar. Ze bombarderen met knuffels en schieten met kusjes. Wapens zijn niet meer nodig. Armoede en rijkdom bestaan niet meer. Geld is niet belangrijk. En we zijn allemaal het zelfde. Zullen we de wereld voor een dag op zijn kop zetten?
Stel je voor: alles op zijn kop. Regendruppels vallen omhoog. De mensen lopen op de wolken en houden paraplu's voor hun billen. Van de regen word je niet nat, maar droog je op. Mensen zijn daarom dolblij als het regent en mopperen nooit.
Baby's worden groot geboren en krimpen tot volwassenen. De baby's worden geboren uit hun graf. De steen wordt opgetild en hoera, daar is hij dan eindelijk. Of: jammer daar is er weer een. De volwassenen gaan dood in hun vaders buik.
Meesters zijn leerlingen en leerlingen zijn meesters. De meesters hebben geen zin in school. De leerlingen delen huiswerk uit en de meesters komen het nooit terugbrengen. En als ze het niet terugbrengen dan krijgt de meester een kruisje achter zijn naam. Na twee kruisjes krijgt hij een slecht rapport en geen huiswerk meer. Zijn kinderen worden dan gebeld.
Planten groeien naar het donker. Het ziet er uit als een bange struisvogel die zijn kop in het zand steekt. Of groeien de planten niet in de aarde maar in de lucht? En oogsten de boeren Niet met een trekker maar met een raket?
De zon schijnt 's nachts en de maan overdag. Kom, zegt het jongetje we gaan de maansverduistering bekijken. Is dit in de omgekeerde wereld een hele goeie grap of is het het serieuze nieuws op het jeugdjournaal waar alleen bejaarden naar luisteren.
De dieren bekijken mensen in de mensentuin. Stel je voor: je zit daar met heel veel andere mensen in een te krappe kooi. Alle dieren lachen je uit en voeren je een banaan. Ze willen allemaal een onsie (selfie met zijn allen) en versturen dat met een apie (app voor dieren).
Mensen maken geen oorlog meer, maar houden van elkaar. Ze bombarderen met knuffels en schieten met kusjes. Wapens zijn niet meer nodig. Armoede en rijkdom bestaan niet meer. Geld is niet belangrijk. En we zijn allemaal het zelfde. Zullen we de wereld voor een dag op zijn kop zetten?
Reacties
Een reactie posten