Doorgaan naar hoofdcontent

Meester vindt mij dom

"Ik kan helemaal niets en meester vindt mij ook nog dom", snikkend lag dochter Rosalie op bed. Met haar hoofd in de kussens, zodat ik de meeste woorden vol zelfmedelijden niet kon horen. Die avond had ik het gesprek met haar meester gehad en we hadden een voorlopig schooladvies gekregen voor de middelbare school. Ik zag het hoopje verdriet aan en had het met haar te doen. Ik aaide over haar schokkende schouders en vroeg zacht: “Heeft hij geen gelijk dan?”

Rosalie was namelijk niet zo handig geweest en dan druk ik het nog voorzichtig uit. Bij de nio-toets had ze net als haar broer “ienemienemutte” gedaan om het juiste antwoord uit te kiezen. De man die de toets af nam was wat onduidelijk geweest in zijn uitleg en de toets ging op tijd. Daar hielden ze niet van. Thuis extra oefenen voor spelling en rekenen was niets voor haar. En toen op een zondagmiddag haar vriendin op de stoep stond om te vragen waar de spreekbeurt van Rosalie de volgende dag over zou gaan, stonden wij allemaal perplex.

"Wat zullen we doen?" had ik gevraagd aan man Erwin. Rosalie was namelijk naar de manege en had natuurlijk niet meer stil gestaan bij haar spreekbeurt. Er zijn voor haar belangrijkere dingen in het leven. We besloten niets over de spreekbeurt te zeggen. Daar zou ze dan het meeste van leren, was de inschatting. Het is haar eigen verantwoordelijkheid. En die van haar broer, zo bleek toen hij in huilen uitbarstte. Hij had het verhaal aangehoord en kreeg medelijden met zijn zus: “En dan wordt meester morgen boos op haar en krijgt ze een onvoldoende en blijft ze zitten", was zijn snikkende uitleg.

"Naar welke school wil je eigenlijk volgend jaar?" Het bleef even stil en toen wist ze het. "Ik wil naar zo'n school als waar Harry Potter op zit, is die ook in Nederland?”, antwoordde ze me met een serieus gezicht. Ik begreep direct wat ze bedoelde. Ze wilde betekenisvol onderwijs, dat echt ergens over ging, dat aansluit bij haar belevingswereld van verhalen, sprookjes, magie, geschiedenis en over het leven. Het intrainen van spellingsregels en tafels was niets voor haar, maar heeft ze wel nodig om een diploma te halen. "En als dat er niet is, dan wil ik naar het gymnasium, want daar mag je veel gymmen, toch?"

“Mijn schooladvies is heel slecht”, verzuchtte iemand bij de brugklastraining. Hij mocht naar de vakschool. Ik luisterde naar zijn verhaal. “Een schooladvies is slecht als het niet bij je past, bij wat je kunt en wie je bent”, legde ik uit. En daarbij gaf ik twee voorbeelden. Van mijn eigen man Erwin die net naar de mavo mocht en uiteindelijk afstudeerde aan de universiteit. En de jongen die ik ooit mocht begeleiden. Hij had de basisschool verlaten met een havo advies, maar had geen zin om te werken en kwam uiteindelijk op de lts terecht. Er zijn klimmers en dalers, was onze conclusie.

Rosalie besloot na haar verdrietige avond een plan te maken en een klimmer te worden. Iedere zondagochtend ging ze oefenen. Op school stak ze minimaal drie keer per dag haar vinger op en ze vroeg uit zichzelf aan de meester extra opdrachten. Ook de meester zag het verschil, in haar werkhouding en haar resultaten. Zal ze een klimmer blijven of een daler worden? Ze heeft het grotendeels zelf in de hand, maar dom is ze in ieder geval niet.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev...

En op de gang zijn we.... STIL

  “Ja. We zijn vandaag de boeken aan het inventariseren”, vertelde een hulpmoeder mij terwijl ik een blik wierp in de schoolbibliotheek. Ik zuchtte. “Dat kan wel de hele dag duren, hoor”. Het betekende dus dat ik op zoek moest gaan naar een andere plek in school, waar ik met de kinderen van groep 7 aan de nieuwe 10-weekse lessenreeks “De Kracht van Aandacht” zou kunnen beginnen vandaag. Dan maar het speellokaal. En terwijl ik de deur van de speelzaal open doe, zie ik al dat het vol staat met glijbanen, klimrekken, een trampoline, een evenwichtsbalk en vooral heel veel ballen. De moed zinkt me in de schoenen. “De pedagoog als ruimte”, schiet mij te binnen. Ik besef dat deze ruimte toch wel erg afleiding voor de kinderen is om de kracht van aandacht te gaan ervaren.   Alsof ik in het zwembad was “Het voelde alsof ik in het zwembad was. Heel diep op de bodem. Daar is het zo stil, dan hoor ik alleen nog maar mezelf en het water”, verzuchtte hij na 15 minuten. Ik had de kind...

Mijn kind leert foute dingen op school

  “Eeehhhh, juf, kan ik je even spreken?” Het is vrijdagochtend half negen en ik sta bij de deur om de kleuters te begroeten. Ze mogen kiezen: een high five, een knuffel, een zwaai, een billenbots, een hand. De meeste kinderen wijzen op de poster “de knuffel” aan. Een goed begin van de dag. Maar daar staat dus opeens een vader voor me. Hij kijkt me zorgelijk aan. En vertelt dat zijn zoon sinds kort thuis “fuck you” zegt en zijn middelvinger opsteekt. Dat deed hij anders nooit. “Mijn kind leert foute dingen hier op school…” “Ja dat begrijp ik, maar hij leert het niet van mij!” Vader gaat verder. Dat hij het leert van de grote kinderen, uit groep 3 en ik beloof hem dat ik er vandaag eens extra op ga letten. Terwijl de kinderen in de kring plaatsnemen, gaat de gouden spiegel rond. “Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is er vandaag met mij aan de hand?” De kinderen kijken om de beurt vol aandacht in de spiegel en vertellen iets over wat ze zien. “Mijn haar is er af, ik ben naar d...