Meester vindt mij dom

"Ik kan helemaal niets en meester vindt mij ook nog dom", snikkend lag dochter Rosalie op bed. Met haar hoofd in de kussens, zodat ik de meeste woorden vol zelfmedelijden niet kon horen. Die avond had ik het gesprek met haar meester gehad en we hadden een voorlopig schooladvies gekregen voor de middelbare school. Ik zag het hoopje verdriet aan en had het met haar te doen. Ik aaide over haar schokkende schouders en vroeg zacht: “Heeft hij geen gelijk dan?”

Rosalie was namelijk niet zo handig geweest en dan druk ik het nog voorzichtig uit. Bij de nio-toets had ze net als haar broer “ienemienemutte” gedaan om het juiste antwoord uit te kiezen. De man die de toets af nam was wat onduidelijk geweest in zijn uitleg en de toets ging op tijd. Daar hielden ze niet van. Thuis extra oefenen voor spelling en rekenen was niets voor haar. En toen op een zondagmiddag haar vriendin op de stoep stond om te vragen waar de spreekbeurt van Rosalie de volgende dag over zou gaan, stonden wij allemaal perplex.

"Wat zullen we doen?" had ik gevraagd aan man Erwin. Rosalie was namelijk naar de manege en had natuurlijk niet meer stil gestaan bij haar spreekbeurt. Er zijn voor haar belangrijkere dingen in het leven. We besloten niets over de spreekbeurt te zeggen. Daar zou ze dan het meeste van leren, was de inschatting. Het is haar eigen verantwoordelijkheid. En die van haar broer, zo bleek toen hij in huilen uitbarstte. Hij had het verhaal aangehoord en kreeg medelijden met zijn zus: “En dan wordt meester morgen boos op haar en krijgt ze een onvoldoende en blijft ze zitten", was zijn snikkende uitleg.

"Naar welke school wil je eigenlijk volgend jaar?" Het bleef even stil en toen wist ze het. "Ik wil naar zo'n school als waar Harry Potter op zit, is die ook in Nederland?”, antwoordde ze me met een serieus gezicht. Ik begreep direct wat ze bedoelde. Ze wilde betekenisvol onderwijs, dat echt ergens over ging, dat aansluit bij haar belevingswereld van verhalen, sprookjes, magie, geschiedenis en over het leven. Het intrainen van spellingsregels en tafels was niets voor haar, maar heeft ze wel nodig om een diploma te halen. "En als dat er niet is, dan wil ik naar het gymnasium, want daar mag je veel gymmen, toch?"

“Mijn schooladvies is heel slecht”, verzuchtte iemand bij de brugklastraining. Hij mocht naar de vakschool. Ik luisterde naar zijn verhaal. “Een schooladvies is slecht als het niet bij je past, bij wat je kunt en wie je bent”, legde ik uit. En daarbij gaf ik twee voorbeelden. Van mijn eigen man Erwin die net naar de mavo mocht en uiteindelijk afstudeerde aan de universiteit. En de jongen die ik ooit mocht begeleiden. Hij had de basisschool verlaten met een havo advies, maar had geen zin om te werken en kwam uiteindelijk op de lts terecht. Er zijn klimmers en dalers, was onze conclusie.

Rosalie besloot na haar verdrietige avond een plan te maken en een klimmer te worden. Iedere zondagochtend ging ze oefenen. Op school stak ze minimaal drie keer per dag haar vinger op en ze vroeg uit zichzelf aan de meester extra opdrachten. Ook de meester zag het verschil, in haar werkhouding en haar resultaten. Zal ze een klimmer blijven of een daler worden? Ze heeft het grotendeels zelf in de hand, maar dom is ze in ieder geval niet.