Doorgaan naar hoofdcontent

(Geen) man overboord

"Ik ga nooit meer op die rotboot." Met een grote sprong zette zoon Jerome weer voet aan wal. Zijn gezicht stond op onweer. Hij liet de zeilboot, die hij van opa Fred had gekregen dobberend achter en beende met ferme stappen naar huis. Daar trok hij zich terug op zijn kamer met zijn dekbed over zijn hoofd getrokken. De zeilboot was iets te schuin te gaan en Jerome was bang.

"Ah joh, dat is zeilen", stelde papa Erwin hem gerust. Jerome reageerde niet. Hij weigerde te eten. Terwijl dat hem juist zou kunnen helpen om het van een andere kant te bekijken. Jerome bleef voor zich uit staren en reageerde nergens op. Niet op een grapje, niet op een boze opmerking. Hij had zich helemaal teruggetrokken. Totdat hij opsprong en naar vader Erwin schreeuwde: "Jij begrijpt er ook helemaal niks van!" Waarbij hij vader Erwin een tik gaf.

De zeilboot was een grote wens, al jaren. We hadden al een aantal keer op het punt gestaan om er eentje te kopen. Maar iedere keer was er wat mis. Totdat opa Fred (zelf ook fervent watersporter) een Middellandse zee jol op de kop had getikt. Een mooie rode die de naam Roje kreeg (afkorting: Rosalie-Jerome). Bij het eerste tochtje stond er een stevig windje, waardoor de boot flink schuin ging. Toen Jerome vergat het touw van de fok te laten vieren, stroomde er bijna water in de zeilboot. Paniek.

"Ik kan nog een ding bedenken om hem hier uit te halen", opperde vader Erwin, die zijn hoofd had ingepakt met roze wc-papier. Met een grijns van oor tot oor ging hij naar de slaapkamer van Jerome. Ondertussen sloten dochter Rosalie en ik een weddenschap af. Gaat het hem lukken of niet om Jerome uit zijn dip te halen? Na vijf minuten hoorden we geschreeuw van boven, wat uitmondde in een stoeipartij. Het was gelukt, maar Jerome bleef erbij dat hij nooit meer in de zeilboot zou stappen.

"Zullen we gaan varen?", vroeg dochter Rosalie aan haar vader de volgende dag. Er stond weer een stevig windje, maar dat weerhield haar er niet van om in de boot te stappen. Ze nam plaats achter het roer en hield het grootzeil vast. In plaats van overstag te gaan liet ze de boot gijpen. "Wat doe je nou!", schreeuwde vader Erwin haar toe vanuit de punt. Rosalie herstelde zich en bleek een snelle leerling te zijn. "Was je niet bang?", vroeg ik na afloop. "Als hij om gaat, dan zwem ik toch gewoon weer naar de kant", legde ze me uit met een rode blos op haar wangen.


Aangemoedigd door het enthousiasme van zijn zus, besloot zoon Jerome zijn angst te overwinnen. Hij verdiepte zich in het zeilen, las boeken, bekeek filmpjes op Youtube en stapte een paar dagen later weer glunderend in de boot. Geen man meer overboord.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Hansje Pansje Kevertje

  “Ha Angela, fijn dat je er bent…”, riep mijn collega terwijl ze me al tegemoet liep. Ze keek wat zorgelijk en vervolgde: “Ja, ik weet het gewoon even niet meer. Hij doet andere kinderen pijn, slaat en schopt ook mij en gisteren trok hij de deur zo hard dicht dat de klok van de muur op de grond kapot viel. Fijn dat je er even een uurtje bij kunt zijn.” Achter haar stond de jongeman (net 8 jaar oud) in kwestie. Op zijn hoofd een petje, felroze kauwgom in zijn mond (waarmee hij van die grote bellen maakte) en een uitdagende blik in de ogen. Hij had alles gehoord. “Who let de dog out, tamtam tam tam.”, schreeuwde hij terwijl hij in de gymzaal op een bank stond. Hij maakte er bewegingen bij die meer passend zouden zijn bij een rapper van 16. Vlak daarvoor had hij al een paar kinderen aan het huilen gebracht. De tijd van observeren was voorbij en ik besloot een bewegingsspel te gaan doen. Hij hield wel van tikkertje, maar wilde niet de tikker zijn. En wilde ook niet getikt worden. Al...
Een reactie posten
Meer lezen

Mijn kind leert foute dingen op school

  “Eeehhhh, juf, kan ik je even spreken?” Het is vrijdagochtend half negen en ik sta bij de deur om de kleuters te begroeten. Ze mogen kiezen: een high five, een knuffel, een zwaai, een billenbots, een hand. De meeste kinderen wijzen op de poster “de knuffel” aan. Een goed begin van de dag. Maar daar staat dus opeens een vader voor me. Hij kijkt me zorgelijk aan. En vertelt dat zijn zoon sinds kort thuis “fuck you” zegt en zijn middelvinger opsteekt. Dat deed hij anders nooit. “Mijn kind leert foute dingen hier op school…” “Ja dat begrijp ik, maar hij leert het niet van mij!” Vader gaat verder. Dat hij het leert van de grote kinderen, uit groep 3 en ik beloof hem dat ik er vandaag eens extra op ga letten. Terwijl de kinderen in de kring plaatsnemen, gaat de gouden spiegel rond. “Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is er vandaag met mij aan de hand?” De kinderen kijken om de beurt vol aandacht in de spiegel en vertellen iets over wat ze zien. “Mijn haar is er af, ik ben naar d...
Een reactie posten
Meer lezen

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev...
Een reactie posten
Meer lezen