Ik vind je lief

"Er is iemand die wel een heel bijzonder cadeau krijgt vandaag..." Met begerige blikken keken de kinderen naar alle pakjes die we hadden uitgestald in het midden van de tent. Het was de laatste dag van het vakantiekamp en omdat we dit jaar geen jarige job hadden, besloten we elkaar een cadeautje te geven. "Omdat we het zo fijn hebben met elkaar," had iemand als reden opgegeven. Ze verheugden zich er op om hun cadeau in ontvangst te nemen. En misschien verheugden ze zich nog wel meer op het geven van hun eigen cadeau. Maar wie zou dat bijzondere cadeau (een kus!!!) mogen ontvangen?

"Mijn cadeau eerst", riep een enthousiast meisje met stemverheffing. Ik ging er van uit dat ze bedoelde dat ze als eerste haar cadeau wilde hebben. Net als dat ze de afgelopen dagen als eerste steevast een dubbele boterham met extra veel chocoladepasta wilde. En terwijl ze die in haar mond had er alvast nog maar een bestelde. Maar dit keer wilde ze dolgraag een ander blij maken, met haar zelfgemaakt cadeau. Vol spanning keek ze hoe het zorgvuldig werd uitgepakt, haar onderlip trilde. En er kwam een glimlach van oor tot oor toen ze het blijde gezicht van de ander zag.

"Ja ik wil dit cadeau weggeven, omdat ik haar zooooo lief vind. Maar wat ik echt niet leuk vind is dat ze ook wel eens poezen aait. Daar word ik zo jaloers van. Woef." Ook Saartje de hond had deelgenomen aan het kamp en met de "hondenstem" legde ik uit waarom zij een hondenkus als cadeau wilde geven aan de "gelukkige". Er was geen ontkomen aan en met veel hilariteit smeerden we wat pindakaas op de wang. Saartje vervulde haar taak en deed zich tegoed aan de lekkernij. Met zorgvuldige likken werd de wang onder handen genomen. En niet alleen zij genoot.

"Ik heb gisteravond deze sjaal gekregen", vertelde mijn vriendin aan de kinderen. En ze showde haar gebreide sjaal in regenboogkleuren. Ze had het gevonden in haar praktijkruimte en dacht eerst dat iemand het had laten liggen. Totdat ze het bijbehorende briefje las waarop de anonieme gever uitleg gaf over het geschenk. Met een link naar de bijbehorende facebook pagina om een berichtje achter te laten of het in goede orde was ontvangen en wat de verrassing met haar had gedaan. "Al wordt het vandaag 30 graden, ik hou mijn sjaal om", vertelde ze glunderend.

Ik dacht terug aan een week geleden. Samen met dochter Rosalie liep ik de hond Saar uit te laten. Terwijl we relaxed in het gras lagen, ontdekte ze een klavertje vier. "Wow". Dolgelukkig was ze er mee, maar het geluk werd nog groter toen ze het klavertje 10 minuten later al weer weg gaf. In de verte zagen we de buurman lopen, met een gebogen rug. Hij maakte een treurige indruk, en dat was hij ook. We wisten dat zijn vader een dag daarvoor was overleden. "Mam, ik ga mijn klavertje aan hem geven", en ze huppelde naar hem toe. Ik zag een glimlach verschijnen.