Doorgaan naar hoofdcontent

Gebruik toch je verstand

“Toen ik vanmorgen wakker werd, was ik opgelucht...”  De aandacht was getrokken. “Ooh, ik weet het al, de oorlog tussen Trump en Kim Jong-un  is nog niet uitgebroken.” Viel het meisje dat recht voor me op het yogamatje zat, me in. Ze zat vaak op die plek tijdens de les en beschikte over de gave dat ze mijn gedachten kon lezen. “Ja, weet je die Trump is echt een mafketel, maar hij gaat geen oorlog maken hoor. En die Koreaan is daar veel te klein voor. En trouwens, ze weten toch niet waar Nederland ligt.” “Het zijn gewoon sukkels, wij noemen Donald Trump bij ons op school Donald Duck. En hij ziet er ook niet uit he”, onderbrak de jongeman naast haar. Ze kwamen al jaren samen naar de yoga- en filosofielessen. “Aha", antwoordde ik. "Dit is nu precies wat er gebeurt in de grote wereld van Trump en Kim Jong-un. Er wordt gereageerd vanuit emoties, ze vallen elkaar op hun persoonlijkheid aan. Maar wat zal deze heren echt dichter bij elkaar brengen?” En de les was begonnen…

“Lieve Hilde. Als je dit leest, hebben we al door de telefoon met elkaar gesproken over het tragische ongeval dat hier gebeurd is. Ik vraag me wel eens af of oorlog en geweld te vermijden zouden zijn als de mensen beter zouden leren denken. Misschien zou het beste middel tegen oorlog en geweld een cursus filosofie zijn. Wat denk je van een filosofieboekje van de VN dat aan alle nieuwe wereldburgers in hun eigen taal wordt gegeven?” Terwijl de kinderen aan het eind van de yogales rustig zaten te tekenen rondom de grote witte tafel, las ik voor uit het boek De Wereld van Sofie. Sofie had een ansichtkaart gekregen, die bestemd was voor Hilde. De afzender bleek een VN-soldaat te zijn. Dat kwam wel vaker voor, en dat maakte het verhaal zo spannend.  Deze roman over de geschiedenis van de filosofie stond al een paar jaar op het programma van de cursus Yoga en Filosofie. En langzamerhand waren we van Socrates aan beland in de Barok van Descartes en Spinoza.

“He, dat was ook mijn oplossing”, opperde de jongeman naast mij verbaasd. Hij liet zijn potlood vallen en keek me met grote ogen aan. “Nou, dat eigenlijk iedereen weer eens zijn verstand zou moeten gebruiken. En dat we daarmee oorlog kunnen voorkomen.” Tijdens de les had ik ze gevraagd om gedurende de concentratieoefening zich te richten op de vraag: “Wat heeft Donald Trump nodig om niet de oorlog te verklaren aan Noord Korea?” Het bleef 15 minuten doodstil en iedereen zat met zijn ogen dicht te wachten op het antwoord dat ze zouden mogen ontvangen. Als eerste kwam mijn eigen dochter aan bod: “Nou, ik kreeg het inzicht van de elementen (water, vuur, aarde, ether, lucht). Trump is nogal “vurig” en we hebben nu “water” nodig om het brandje te blussen en om verbinding te maken. Zodat er weer een dialoog ontstaat.” “Hij heeft liefde nodig, dat hij weer liefde voelt voor alle mensen op de wereld en er niet zomaar 25 miljoen wil vernietigen”, opperde een ander. En dan was er nog iemand die suggereerde dat hij misschien aan yoga zou moeten doen. Dan zou hij wat kalmer en wijzer worden.

De volgende week had ik twee extra yogamatjes neergelegd. “Komt er nog iemand?” hoorde ik iemand vragen. “Ja, ik blijf hopen dat Kim Jong-un en Donald Trump aanschuiven.”

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev

Hulp van boven

"Hoi, Roos heeft veel indruk gemaakt op mij. Wow! Wel na een hoge sprong van haar paard gevallen. Op haar hoofd. We zitten nu thuis. Erwin." Iedereen gespannen Het was een nogal chaotische dag. Zoon Jerome moest 's morgens voetballen en zou te horen krijgen of hij bij AZ mocht blijven. Wat een grote wens van hem was. Maar, zo hadden we vernomen, slechts 80 procent van de geselecteerde kinderen zou uiteindelijk door mogen. Hij was gespannen. Dochter Rosalie had 's middags haar springwedstrijd, waar ze zich ontzettend op had verheugd. Van Sinterklaas had ze een echt wedstrijdpak gekregen. Alle opa's en oma's zouden komen kijken. Maar ik niet, want precies op deze middag stond er een bijeenkomst met ouders en kinderen op het programma. Op zoek naar beschermengelen Een bijeenkomst waarbij we op zoek gingen naar beschermengelen. Heel toepasselijk voor de tijd van het jaar. En ook voor deze dag, zo bleek later. Een beschermengel is er eigenlijk altijd voor jo

Het lichtje van aandacht

  Daar liepen we, in stilte op zoek naar de schatten in het dorp. Het was al lekker donker en de kinderen van de Aandachts-cursus bekeken de omgeving, alsof ze het nog nooit eerder hadden gezien. Alsof ze met hun ruimteschip waren geland en voor het eerst voet aan wal zetten op de planeet aarde. Natuurlijk hadden we eerst uitgebreid de hemel met elkaar bekeken. En ook al was er een dik wolkendek, er was   toch nog van alles aan te onderzoeken. Met ons lichtje van aandacht. De aandacht verplaatste zich naar de grote regenplas waar een weerschijn van de lantaarnpaal in te zien was. En die lantaarnpaal zelf was ook absoluut het onderzoeken waard. We liepen verder en ontdekten de treurwilg. Spontaan sloeg iemand zijn armen er om heen. En voelden we de zachtheid van het mos. Natuurlijk stopten we onze neuzen ook even in het mos. Bij mij kwam de herinnering op aan de herfstwandelingen in het bos, die ik regelmatig met de hond maakte. En de tocht ging verder. Er was inmiddels een briesj