Het meisje met het grote hart

Een sprookje voor alle kinderen met een groot hart, die niet altijd begrepen worden door de grote mensen. 

Ongeveer 50 jaar geleden werd er ergens op deze aarde een klein babymeisje geboren. Het was groot feest. De ouders waren dolgelukkig, want het meisje was hun eerste dochter. En... ze bleek over een heel groot hart te beschikken. Van een afstand zag je het grote hart al kloppen.

Kaboem, Kaboem, Kaboem. Wanneer het meisje in de tuin een mooie vlinder zag vliegen. Kaboem, Kaboem, Kaboem. En wanneer ze vol aandacht aan het tekenen was.

Of aan het spelen met haar poppen. Kaboem, Kaboem, Kaboem.

Op school werd haar grote hart niet opgemerkt. Daar moest gerekend worden. En spellingregels ingestampt in het hoofd. En de hoofdsteden van Europa moest ze op de kaart kunnen aanwijzen. Ze was vastbesloten dat zij dat later anders zou gaan doen.

Toen ze eenmaal volwassen werd, waren er niet veel mensen, die het grote hart opmerkten. Soms werd ze nagekeken op straat. Even was er dan een moment van herkenning. Alleen de kinderen en dieren zagen nog haar grote hart en kwamen graag bij haar.Ze zong dan met zachte stem een liedje voor hun.

 "Liefde is wat je bent, laat stromen. Zorg dat je de liefde kent. Door je heen naar iedereen, laat stromen, zorg dat je de liefde bent."

 Als het meisje met het grote hart allang weg was, neurieden de kinderen nog haar liedje.

Op een dag ontmoette ze op de markt een grote koopman. "Ik heb het mooiste hart van iedereen", prees hij zichzelf aan. En iedereen die dat wilde mocht even kijken. Tegen betaling van 3 euro. Maar de meeste mensen zagen alleen zijn grote buik en voelden zich bekocht. Ze wilden hun geld terug.

Ook zij nam een kijkje.  Ze zag een hart dat beschadigd was, waar scherven af waren. Een hart dat niet meer zo fel rood was. En met scheuren er in. "Vertel mij eens wat er zo mooi is aan jouw hart", vroeg ze voorzichtig aan deze man.

En hij vertelde haar over zijn leven. En hoe zijn leven zijn hart had gevormd. Hoe hij regelmatig een stukje van zijn hart aan een ander had gegeven. Toen vertelde zij voor het eerst van haar leven over haar grote hart. En dat zo'n groot hart soms best lastig kon zijn.

Terwijl ze dat vertelde, besefte ze dat ze anderen kon helpen met haar hart. En dat ze daar zelf ook wat aan kon hebben. Want je hart is het enige dat groter wordt, naar mate je het deelt met anderen.

Leg je hand maar eens op je hart.

En voel hoe je heel stil wordt van binnen.

Voel je ook de warmte van je hart groeien?

Aan wie zou je hiervan een stukje kunnen schenken?

Terug naar de inmiddels jongedame met het grote hart. Ze durfde nu pas, na haar ontmoeting met de koopman, haar hart echt open te stellen.  Er kwamen kinderen op haar pad, die pijn aan hun hart hadden. Omdat het gebroken was, of omdat ze niet begrepen werden door de volwassenen met een groot hoofd.

Ze ging met ze dansen, zingen, spelen en tekenen. Net zoals zij vroeger, toen ze klein was, ook zo vaak had gedaan. En ze zag de harten van de kinderen een sprongetje maken van geluk. Dat zorgde ervoor dat het meisje met het grote hart nog lang en gelukkig leefde.