Je gaat slapen als je moe bent

“Dan ligt hij ‘s avonds laat nog te woelen in bed en kan hij echt niet in slaap komen. Hoe zou ik hem daarbij kunnen helpen?” De moeder keek me vragend aan. En ik besefte dat ik geen pasklaar antwoord had. Althans, een antwoord dat zij nog niet zelf had kunnen bedenken. Ze had immers zelf ook verstand van kinderen en zeker die van haar zelf. Ik besloot deze jongeman eens een dagje te observeren – op de camping doe je toch niet veel anders – en kreeg de ingeving van een ei.

“Hoe ontdek je of een ei rauw of gekookt is?” was een vraag die ik onlangs had gelezen in een kooktijdschrift. Om te bepalen of je een ei nog kon eten was er de test om hem in een bak water te leggen. Blijft het ei drijven, dan is het niet meer goed.  Maar om te bepalen of een ei rauw is, heb je een andere test nodig. Als je een rauw ei laat ronddraaien, blijft hij draaien, ook als je hem niet meer aanraakt. Een gekookt ei echter, komt veel sneller in ruststand, nadat je hem hebt laten draaien.  Deze jongeman bleef maar “ronddraaien” als hij ’s avonds in bed lag, net als het rauwe ei.

“Ik heb echt alles geprobeerd om hem tot rust te laten komen ’s avonds. Een verhaaltje lezen, muziekje luisteren, niet te veel suiker, weinig i-pad en televisie, kopje thee drinken voor het slapen. Maar als hij een te drukke dag heeft gehad, zoveel indrukken heeft opgedaan, dan is hij nauwelijks in staat om de rust te vinden”, verzuchtte de moeder. Wellicht lag daar de sleutel? Minder indrukken opdoen op een dag? Het niet zo ver laten komen? Maar hij zelf wilde niets liever dan de hele dag bezig zijn. Ik zag hem springen op de trampoline, voetballen, zwemmen in de zee. De energie spatte er van af.

“Je gaat slapen als je moe bent, eten als je echt honger hebt en iets doen wanneer je daar zin in hebt of als je je ervoor geroepen voelt”, was het credo dat we jaren geleden onze kinderen hadden meegegeven. Het zorgde voor een vakantiegevoel, ook als het geen vakantie was: weinig moet, veel mag. En je hebt de vrijheid om je eigen keuzes te maken. Onze kinderen lagen op de camping vaak om 9 uur ’s avonds al in bed, moe van een hele dag buiten zijn. En ze kozen er zelf voor wanneer ze er uit kwamen, als het maar voor 9 uur ’s morgens was. Nog geen trek in ontbijt? Dan wacht je tot het moment dat je wel dat knagende gevoel in je maag hebt.

Terug naar de jongeman, die dus leek op een rauw ei. Ik besloot hem maar eens te vragen hoe hij het zelf zag. “Ja, dan wil ik zo graag slapen, maar dan gaat het niet, hoe hard ik ook probeer.” Hij was dus gemotiveerd om er iets aan te gaan doen. En ik vertelde hem over de yogatechnieken die hem konden helpen om de rust in zichzelf te vinden. “Mag ik een keer met jullie meedoen?”, vroeg hij enthousiast. ’s Avonds werd onze voortent omgedoopt tot yogaschool. Hij nam plaats op zijn yogakussentje, luisterde naar de stilte met zijn ogen dicht. “Ik hoorde de meeuwen”, rapporteerde hij na afloop. We deden wat oefeningen. Langzamerhand werd de onrust  minder en ging hij zelfs gapen.

“Heb je lekker geslapen?”, vroeg ik toen ik hem de volgende ochtend tegen kwam bij het toiletgebouw. “Mmmm”, vertelde hij mij met een grote grijns op zijn gezicht.