Ik kan niet tekenen

“Wat is de allermooiste tekening die je ooit hebt gemaakt?” Ik keek rond naar de groep kinderen die op hun vrije middag naar de tekenles waren gekomen. “Ik heb ooit een Egyptische kat getekend in het atelier”, wist iemand vol trots te vertellen. “En ik heb een Pokemon-poppetje nagetekend van Youtube.” Zo had iedereen zijn eigen verhaal. Behalve de jongeman die 5 minuten geleden als een wervelwind was binnengerend. Zijn moeder had hem opgegeven voor deze les en hij wist het heel zeker: “Ik kan niet tekenen.” “Gelukkig maar, dan ben ik niet de enige”, stelde ik hem gerust. De andere kinderen keken me verbaasd aan.

“Wat is de reden dat je je aanmeldt voor deze opleiding”, stond er op het inschrijfformulier dat ik een jaar geleden voor me had. Daar hoefde ik niet lang over na te denken: “Ik weet zeker dat ik niet kan tekenen.” Waarbij ik in mijn achterhoofd de uitspraak van Pablo Picasso had: “Ik doe altijd dat wat ik niet kan, zodat ik kan leren hoe ik het moet doen.” Er niet voor weg lopen, maar nieuwe mogelijkheden verkennen. Voor mezelf, maar  ook voor de kinderen die ik begeleid. Daar groei je van. Want ik had al lang gezien dat tekenen er voor zorgde dat ze dichter bij zichzelf kwamen. Dat harmonische gevoel waar ik ook altijd in de yogalessen naar streef.

Maar er was nog veel meer waarvoor je tekenen kon inzetten, zo leerde ik het afgelopen jaar. Door te tekenen kun je jezelf trainen in deugden als doorzettingsvermogen, geduld, schoonheid creeren. Aan een tekening kun je heel veel aflezen over de ontwikkeling van kinderen. De pop. petjes met harkarmen, de plaats van de zon, de vorm van het huis, de monsters, de kleurkeuze, de positie in de tekening. Beelden zeggen veel meer dan woorden.  Door samen te tekenen kun je werken aan sociale vaardigheden en dan waren er ook allerlei oefeningen waarbij kinderen al tekenend leerden om tafels in te trainen en hun woordenschat uit te breiden. Of zelfs wiskundig inzicht te ontwikkelen.

“Kinderen gezocht”, was mijn oproep bij Nextdoor. Het internetplatform waarmee je direct in contact staat met je buren. Ik voelde dat het tijd werd om de geleerde lessen in de praktijk te brengen. Gewoon met een groepje kinderen op zaterdagmiddag. Ik schafte een mooie tekendoos aan en zocht geschikt papier uit. Want goed materiaal is essentieel. Je leert een kind ook niet fietsen op een fiets met een lekke band. De animo was groot, het enthousiasme van de kinderen nog groter. En de anderhalf uur waren zo om.

“Wat heb je er eigenlijk van geleerd?”, vroeg ik ze na afloop. Een ieder had zijn eigen geleerde les: concentratie, doorzettingsvermogen, mooie dingen maken, geduld hebben, creativiteit. De jongeman die dacht dat hij niet kon tekenen wist het prachtig te verwoorden: “Ik dacht tot 10 minuten voor het eind van de les dat ik alleen maar had gekrast en toen ontdekte ik in de krastekening een unicorn.” Ik zag de twinkeling in zijn ogen.