Doorgaan naar hoofdcontent

Eten met mes en vork

Het kan een dagelijks terugkerende ergernis zijn en dat is het waarschijnlijk ook bij veel gezinnen. Kinderen die met hun mond vol praten aan tafel, die moeten plassen terwijl het eten net wordt opgediend, die als ze klaar zijn meteen weer willen spelen.
 
Het eten smaakt net zo goed als je met je vingers eet
Wat binnen het ene gezin nog acceptabel is, is dat bij het andere niet meer. En die verschillen zijn er ook nog tussen de ouders onderling. Vader die er van baalt dat het eten niet wordt gewaardeerd of moeder die een oogje toeknijpt en denkt “ze moeten al zo veel”. In de Gordon-methode wordt dat heel helder toegelicht met een schema. Is het gedrag niet-acceptabel en wie is de gene die het probleem heeft? Vaak zijn het de ouders die zich aan tafelmanieren houden, waar kinderen niet het nut van in zien “eten smaakt net zo goed als je met je vingers eet”.
 
De regels van het spel
Wij besloten met elkaar een oplossing te vinden en stelden gezamenlijk de spelregels op. Aan welke regels gaan we ons houden tijdens het eten, en waarom. Met deze inspraak zorg je ervoor dat het een gezamenlijk probleem wordt en dat het voor het gezin niet acceptabel is wanneer iemand zich niet aan de afspraken houdt. Het draagvlak wordt groter. Het betekent ook dat je zelf – als ouder – gecorrigeerd wordt wanneer jij per ongeluk smakt of met je mond vol praat.
 
Bonuspunten voor een gezellig gesprekje
Na een week oefenen kwam het examen. De tafel werd keurig gedekt, iedereen was er klaar voor. En wat bleek? Ze aten voorbeeldig en hadden er ook ontzettend veel plezier in. Om het wat spannender te maken besloten we dat er ook bonuspunten verdiend konden worden. Als je belangstellend aan je tafelgenoot vroeg hoe zijn dag was geweest. En als je na het eten keurig je bordje naar de keuken had gebracht.
 
Belonen en straffen
De hierboven besproken methode heet de gedragsmatige-cognitieve benadering. Een van de technieken hierbinnen is het systematisch belonen en straffen. Dit sluit aan bij het beïnvloeden van consequenties van gedrag. Als jij netjes eet, krijg je bonuspunten. Een volgende stap hierin kan zijn dat een kind op den duur deze positieve bekrachtiging niet meer nodig heeft en zelf het belang inziet van tafelmanieren. Of dat het gedrag is aangeleerd en als vanzelfsprekend wordt ervaren.
 
Onze kinderen zijn met vlag en wimpel geslaagd voor hun eetexamen. Wij eten weer met mes en vork.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev

Hulp van boven

"Hoi, Roos heeft veel indruk gemaakt op mij. Wow! Wel na een hoge sprong van haar paard gevallen. Op haar hoofd. We zitten nu thuis. Erwin." Iedereen gespannen Het was een nogal chaotische dag. Zoon Jerome moest 's morgens voetballen en zou te horen krijgen of hij bij AZ mocht blijven. Wat een grote wens van hem was. Maar, zo hadden we vernomen, slechts 80 procent van de geselecteerde kinderen zou uiteindelijk door mogen. Hij was gespannen. Dochter Rosalie had 's middags haar springwedstrijd, waar ze zich ontzettend op had verheugd. Van Sinterklaas had ze een echt wedstrijdpak gekregen. Alle opa's en oma's zouden komen kijken. Maar ik niet, want precies op deze middag stond er een bijeenkomst met ouders en kinderen op het programma. Op zoek naar beschermengelen Een bijeenkomst waarbij we op zoek gingen naar beschermengelen. Heel toepasselijk voor de tijd van het jaar. En ook voor deze dag, zo bleek later. Een beschermengel is er eigenlijk altijd voor jo

Het lichtje van aandacht

  Daar liepen we, in stilte op zoek naar de schatten in het dorp. Het was al lekker donker en de kinderen van de Aandachts-cursus bekeken de omgeving, alsof ze het nog nooit eerder hadden gezien. Alsof ze met hun ruimteschip waren geland en voor het eerst voet aan wal zetten op de planeet aarde. Natuurlijk hadden we eerst uitgebreid de hemel met elkaar bekeken. En ook al was er een dik wolkendek, er was   toch nog van alles aan te onderzoeken. Met ons lichtje van aandacht. De aandacht verplaatste zich naar de grote regenplas waar een weerschijn van de lantaarnpaal in te zien was. En die lantaarnpaal zelf was ook absoluut het onderzoeken waard. We liepen verder en ontdekten de treurwilg. Spontaan sloeg iemand zijn armen er om heen. En voelden we de zachtheid van het mos. Natuurlijk stopten we onze neuzen ook even in het mos. Bij mij kwam de herinnering op aan de herfstwandelingen in het bos, die ik regelmatig met de hond maakte. En de tocht ging verder. Er was inmiddels een briesj