“Eeeh...mam, kun je even je wachtwoord intikken zodat ik een nieuwe versie van Clash of the Clans kan downloaden?” Daar stond hij in de deuropening van onze slaapkamer. Rood wit gestreepte badjas aan, blote voeten en met grote wallen onder zijn ogen. Het was 6 uur ‘s morgens. “Oh, ik zie dat het niet zo’n handig moment is”, mompelde hij toen hij geen antwoord kreeg van ons. “Jullie slapen zeker nog.” Het was niet de eerste keer dat hij vroeg naar beneden sloop om op de ipad een spelletje te spelen. En ik besefte opeens dat mijn zoon verslaafd was, verslaafd aan de ipad.
Verslaafd aan een goede nachtrustAan het ontbijt had ook ik wallen onder mijn ogen. We hadden namelijk nog een verslaafde in huis en wel onze nieuwe hond Saartje. Ze was zo aan ons gehecht geraakt dat ze midden in de nacht begon te huilen als een wolf. Ze was eenzaam en miste ons. En dat al een paar dagen achter elkaar. Er zat niets anders op dan haar op te tillen en mee te nemen naar de slaapkamer, waar ze bij ons op bed mocht liggen. En daar besloot ze haar liefde voor ons te tonen door te gaan spelen, door onze tenen aan te vallen en te likken in het gezicht. Ik besefte opeens dat ik ook verslaafd was, aan een goede nachtrust.
Het water liep in mijn mondIn de yogales die week ging het over verslaving. Er lag een heerlijke reep chocolade van Tony Chocoloney, melkchocolade met hazelnoten. De kinderen zaten er verlekkerd naar te kijken. Ja ze zouden wel een stukje lusten, en daarna nog een stukje. Totdat hij op zou zijn. Ik maakte de verpakking open en nodigde ze uit om gedurende de concentratieoefening zich in te beelden dat ze het stukje al in hun mond hadden. “Het water liep gewoon in mijn mond”, vertelde iemand na afloop. Een ander wist te vertellen dat het leek of er een stukje hazelnoot tussen zijn tanden zat. Om te genieten van chocolade, heb je dus helemaal geen chocolade nodig!
Jij bent de baas
"Laten we een experiment doen in zelfbeheersing", stelde ik voor. En ik vertelde hoe krachtig het voelt wanneer jij de baas bent over je zinnen, in plaats van je zinnen over jou. Daar konden ze zich wel iets bij voorstellen. Degene die het meest verslaafd was aan chocolade, mocht de reep een week mee naar huis nemen en op haar nachtkastje leggen. Zodat je er iedere dag naar kunt kijken. “Ja maar, als mijn vader hem ziet liggen, dat eet hij hem op. Daar kan ik dan echt niets aan doen.” De verhalen kwamen los. Over een moeder die een zak chips koopt en dat de zak al leeg is voordat ze thuis komt. Het was dan ook wel haar favoriete smaak: patatje joppe. En er bleken ouders te zijn verslaafd waren aan hun mobiele telefoon. Bij elke piep moest er gekeken worden wat voor bericht er was. En dan waren er ook nog verhalen over drank, sigaretten en drugs. We weten dat het niet goed voor ons is, maar kunnen er niet vanaf blijven.
Luisteren naar je gevoelTerug naar de ontbijttafel waar Jerome toch wel nattigheid voelde. Nadat we met elkaar oplossingen hadden bedacht voor de aan aandacht verslaafde hond Saar, kwam hij aan de beurt. Het was makkelijk geweest als ik hem de ipad had verboden. Maar wat zou hij daar dan van leren? En zou hij dan niet juist het in het geniep gaan doen, wanneer er niemand thuis is? Ik probeer mijn kinderen te leren naar hun gevoel te luisteren en hun verstand te gebruiken. “Als je honger hebt, heb je dat in je buik of in hoofd?”, was een veel gestelde vraag wanneer ze nog een boterham wilde pakken, maar er al 4 op hadden. Ja, hij besefte nu ook wel dat 6 uur wat vroeg is om je bed uit te gaan en dat hij geweld pleegde op de andere gezinsleden. En op zichzelf, want echt fit voelde hij zich niet, nu aan de ontbijttafel. Na een paar minuten stilte had hij de oplossing: “Als ik vroeg wakker ben, draai ik me gewoon nog even om. En ik ga voortaan pas om 1/2 8 mijn bed uit.” Wat zullen we lekker slapen vannacht.
Verslaafd aan een goede nachtrustAan het ontbijt had ook ik wallen onder mijn ogen. We hadden namelijk nog een verslaafde in huis en wel onze nieuwe hond Saartje. Ze was zo aan ons gehecht geraakt dat ze midden in de nacht begon te huilen als een wolf. Ze was eenzaam en miste ons. En dat al een paar dagen achter elkaar. Er zat niets anders op dan haar op te tillen en mee te nemen naar de slaapkamer, waar ze bij ons op bed mocht liggen. En daar besloot ze haar liefde voor ons te tonen door te gaan spelen, door onze tenen aan te vallen en te likken in het gezicht. Ik besefte opeens dat ik ook verslaafd was, aan een goede nachtrust.
Het water liep in mijn mondIn de yogales die week ging het over verslaving. Er lag een heerlijke reep chocolade van Tony Chocoloney, melkchocolade met hazelnoten. De kinderen zaten er verlekkerd naar te kijken. Ja ze zouden wel een stukje lusten, en daarna nog een stukje. Totdat hij op zou zijn. Ik maakte de verpakking open en nodigde ze uit om gedurende de concentratieoefening zich in te beelden dat ze het stukje al in hun mond hadden. “Het water liep gewoon in mijn mond”, vertelde iemand na afloop. Een ander wist te vertellen dat het leek of er een stukje hazelnoot tussen zijn tanden zat. Om te genieten van chocolade, heb je dus helemaal geen chocolade nodig!
Jij bent de baas
"Laten we een experiment doen in zelfbeheersing", stelde ik voor. En ik vertelde hoe krachtig het voelt wanneer jij de baas bent over je zinnen, in plaats van je zinnen over jou. Daar konden ze zich wel iets bij voorstellen. Degene die het meest verslaafd was aan chocolade, mocht de reep een week mee naar huis nemen en op haar nachtkastje leggen. Zodat je er iedere dag naar kunt kijken. “Ja maar, als mijn vader hem ziet liggen, dat eet hij hem op. Daar kan ik dan echt niets aan doen.” De verhalen kwamen los. Over een moeder die een zak chips koopt en dat de zak al leeg is voordat ze thuis komt. Het was dan ook wel haar favoriete smaak: patatje joppe. En er bleken ouders te zijn verslaafd waren aan hun mobiele telefoon. Bij elke piep moest er gekeken worden wat voor bericht er was. En dan waren er ook nog verhalen over drank, sigaretten en drugs. We weten dat het niet goed voor ons is, maar kunnen er niet vanaf blijven.
Luisteren naar je gevoelTerug naar de ontbijttafel waar Jerome toch wel nattigheid voelde. Nadat we met elkaar oplossingen hadden bedacht voor de aan aandacht verslaafde hond Saar, kwam hij aan de beurt. Het was makkelijk geweest als ik hem de ipad had verboden. Maar wat zou hij daar dan van leren? En zou hij dan niet juist het in het geniep gaan doen, wanneer er niemand thuis is? Ik probeer mijn kinderen te leren naar hun gevoel te luisteren en hun verstand te gebruiken. “Als je honger hebt, heb je dat in je buik of in hoofd?”, was een veel gestelde vraag wanneer ze nog een boterham wilde pakken, maar er al 4 op hadden. Ja, hij besefte nu ook wel dat 6 uur wat vroeg is om je bed uit te gaan en dat hij geweld pleegde op de andere gezinsleden. En op zichzelf, want echt fit voelde hij zich niet, nu aan de ontbijttafel. Na een paar minuten stilte had hij de oplossing: “Als ik vroeg wakker ben, draai ik me gewoon nog even om. En ik ga voortaan pas om 1/2 8 mijn bed uit.” Wat zullen we lekker slapen vannacht.
Reacties
Een reactie posten