“Dat ruikt lekker mam!”, vertelt zoon Jerome terwijl ik in de keuken met de pollepel in de pan sta te roeren. Hij is gek op lekker eten, maar kan nog niet vermoeden dat er vanavond voor hem en zijn zus geen eten is. Dat ze helemaal niets krijgen van al dat lekkers. Terwijl de tafel wordt gedekt voor twee personen, komt hij het toch even checken bij me: “Mam, ben je niet de borden voor Roos en mij vergeten?” “Nee sorry, ik heb vanavond voor jullie geen eten.” “Tussen de middag, bij de lunch wel, maar toen kwamen jullie niet opdagen.” Ik had inderdaad om 12 uur klaar gezeten, met een lekkere lunch: soep, broodjes, een salade. Maar beide kinderen hadden er voor gekozen om bij een vriendje te gaan eten. Zonder dat tegen mij te vertellen.
Vergeten thuis te komenHet was dan ook de week van het vergeten, voor ons allemaal. Die middag was de telefoon om 15.30 uur gegaan. “Met het dierenasiel, uw kat Kasper is vandaag bij ons binnengebracht, kunt u hem komen halen.” Kasper is een echte zwerver en vergat nog wel eens thuis te komen. Hij was door buren als zwerfkat aangezien en ze hadden hem gevangen en naar het asiel gebracht. Ik sprong samen met mijn dochter in de auto om hem zo snel mogelijk op te halen. Maar halverwege bedacht ik dat vergeten was het gas van het fornuis uit te zetten. Dochter Rosalie probeerde vanaf de achterbank haar vader te bellen, maar die was zijn mobiele telefoon vergeten. En dus zat er niets anders op, dan rechtsomkeert maken.
Je komt toch altijd op dinsdag?“Oooh, jij komt toch altijd op dinsdagochtend les geven en niet op de woensdag?”, riep de volgende dag de juf op school verschrikt uit. “Ja, ik was het helemaal vergeten, maar ze zijn nu aan het gymmen. Het was dan ook zo druk de afgelopen week met de CITO-toets en zo, dan schiet dit er echt bij in.” Ik vertelde haar dat de les deze keer over focus zou gaan en concentratie. “Nou dat zou dan ook wel een les voor mij kunnen zijn”, vertelde ze glimlachend. Gelukkig waren er nog wel een paar kinderen die het niet waren vergeten en kon de les toch doorgang vinden.
Selectieve aandacht
We gingen samen naar een stuk muziek luisteren, waarbij iedereen zijn aandacht mocht richten op iets anders. Op de melodie, de tekst, de beelden, hoeveel keer het woord I er in voor kwam, de instrumenten die werden gebruikt. Een oefening in selectieve aandacht. Na afloop mocht iedereen verslag uitbrengen van wat hem of haar was opgevallen. De meest onrustige jongen had zijn aandacht niet gericht op datgene wat zijn opdracht was. “Ik was het eigenlijk al weer vergeten, wat ik moest doen”, vertelde hij beschaamd. “Ja, dat gebeurt in de klas ook heel vaak.”
Hij wilde boogschutter worden
Hij vertelde ook dat hij heel goed wilde worden in boogschieten. Dat hij een echte boogschutter wilde worden. Ik tekende op mijn bord een schietschijf, wat bomen, een vlinder, een vogel en bloemen. En vertelde daarbij een verhaal over een leermeester in de Middeleeuwen die leerlingen wilde selecteren. Ze mochten bij hem in de leer om ridder te worden, maar alleen als ze zich goed konden focussen. Dat heb je wel nodig om een goede ridder te zijn. Hij nodigde ze een voor een uit om buiten in de kasteeltuin rond te lopen en vroeg ze wat ze zagen. Alleen de leerling die zijn aandacht richtte op de schietschijf (en dus niet de vogeltjes, bomen, vlinders en bloemen) mocht bij hem in de leer komen.
Aandacht kun je trainenDe boodschap was aangekomen: focus. En we gingen onderzoeken welke stoorzenders er allemaal zijn waardoor we ons niet kunnen concentreren. Een klasgenoot die met zijn pen zit te tikken, een overvol programma, een verstopte neus, iemand die zit te giechelen, de gedachte dat je het niet kan, of de ruzie die je zojuist had op het schoolplein? Sommige kinderen reageren op alle prikkels waardoor ze niet meer in staat zijn om hun aandacht voor langere tijd ergens op te richten. Tenzij het iets is wat ze met heel veel plezier doen. “Ja, als ik achter de WII zit, dan vergeet ik alles om me heen. Dan hoor ik niet eens meer dat mijn moeder me roept voor het eten.” Stoorzenders kun je dus uitzetten en aandacht kun je trainen.
Ze kunnen er niets aan doen
“Sorry, we zijn het helemaal vergeten, en we waren gewoon thuis. Stom he?” Regelmatig krijg ik zo’n bericht van ouders en komt het voor dat kinderen een les missen bij Rots en Water, en vooral op de zaterdagmiddag. Er staat dan ook altijd zoveel op het programma (boodschappen doen, feestjes, sport) en de lessen vinden niet wekelijks, maar tweewekelijks plaats. En dan ook nog met uitzondering van de vakanties. Jammer voor de kinderen, denk ik dan vaak. Ze missen een belangrijk deel van het programma, terwijl ze er eigenlijk zelf niets aan kunnen doen.
Focus terugkrijgen“Hoe kun je de focus weer terugkrijgen”, vroeg ik me af toen ik in de auto naar huis reed. Want ik besefte opeens dat ik vergeten was de deur op slot te doen, de vuilnisbak buiten te zetten en eigenlijk helemaal niet had gehoord wat de moeder die ochtend aan de telefoon mij aan het vertellen was. Gewoon de hele dag niets meer doen, totdat de rust is teruggekeerd, het hoofd leeg is en ik me weer kan richten op waar het werkelijk om gaat. Wedden dat ik het volgende week al weer ben vergeten?
Reacties
Een reactie posten