“Sta op, klootzak”, schreeuwde de sergeant tegen de rekruut. De rekruut lag op de grond in het bos. Zijn gezicht zat onder de vieze vegen, zijn ogen keken zo flets alsof ze al 24 uur niet dicht waren geweest om te slapen. Boven op hem lag de rugzak, in zijn handen hield hij krampachtig zijn wapen vast. Hij was halverwege zijn mariniersopleiding en halverwege de bijbehorende survival in het bos. “Ik kan niet meer”, kreunde hij. “Wat? Jij zwakkeling mietje.” (de rest was gecensureerd). “Doorgaan zal je. Kom op opstaan.” De andere rekruten kwamen er om heen staan, probeerden hem weer op de been te krijgen, spraken hem moed in. Maar hij gaf op: “Ik stop met de opleiding, ik wil terug.” En hij bleek lang niet de enige te zijn, zo bleek uit de documentaire over de mariniersopleiding die ik aan het bekijken was.
Ik heb vandaag geen zinDe documentaire kreeg die week een vervolg en wel in mijn eigen les: “Ik ben eerlijk, ik heb vandaag geen zin in de les.” De jongeman kwam met een chagerijnig gezicht binnen en vertelde bij binnenkomst dat hij heerlijk had buiten gespeeld. En toen door zijn moeder werd geroepen om naar de yogales te gaan. De les daarvoor had hij ook al geen zin. Toen was hij een schaatswedstrijd aan het kijken. Ik begreep hem wel en herkende het ook. Als ik op vrijdagavond thuis kom, na een dag lesgeven en binnen een half uur al weer in de auto spring om naar mijn eigen yogaopleiding te gaan. Maar ik had er voor gekozen, dit is mijn pad en daar zet ik alles voor opzij. Uiteindelijk voel ik me altijd weer heerlijk na de les en die ene keer dat ik oversla, heb ik achteraf veel spijt.
Er echt voor kiezen
Discipline en doorzettingsvermogen zijn nodig om de opleiding af te ronden. Zowel bij de mariniers (zo zag ik in de documentaire) als bij mijn eigen opleiding. En dat kan alleen wanneer je er echt bewust voor kiest. Anders hou je het niet vol en zal je geen weerstand kunnen bieden aan al de verleidingen (buiten spelen, tv, schaatswedstrijd). En de uitdagingen die op je pad komen niet het hoofd kunnen bieden. De sergeant noemde het ook in de documentaire: het ontbreekt tegenwoordig aan discipline en doorzettingsvermogen. Vroeger waren er regelmatig “negens” tussen de rekruten. Nu is hij tevreden wanneer hij van een groep van 40 rekruten er aan het eind van de opleiding er 20 overhoudt. "Het is mijn taak om ze te tarten, te testen, te trainen. Keihard. In Afghanistan heb ik niets aan een marinier die na 10 kilometer lopen naar huis wil. Of het niet meer aankan. Hij zou zichzelf, maar eigenlijk het hele peloton in gevaar brengen."
Discipline en doorzettingsvermogen zijn nodig om de opleiding af te ronden. Zowel bij de mariniers (zo zag ik in de documentaire) als bij mijn eigen opleiding. En dat kan alleen wanneer je er echt bewust voor kiest. Anders hou je het niet vol en zal je geen weerstand kunnen bieden aan al de verleidingen (buiten spelen, tv, schaatswedstrijd). En de uitdagingen die op je pad komen niet het hoofd kunnen bieden. De sergeant noemde het ook in de documentaire: het ontbreekt tegenwoordig aan discipline en doorzettingsvermogen. Vroeger waren er regelmatig “negens” tussen de rekruten. Nu is hij tevreden wanneer hij van een groep van 40 rekruten er aan het eind van de opleiding er 20 overhoudt. "Het is mijn taak om ze te tarten, te testen, te trainen. Keihard. In Afghanistan heb ik niets aan een marinier die na 10 kilometer lopen naar huis wil. Of het niet meer aankan. Hij zou zichzelf, maar eigenlijk het hele peloton in gevaar brengen."
Een mooier mens worden
Terug naar de yogales die over niet stelen ging. Is een boek kopieren stelen, of een koekje pakken. Spieken, te laat komen? De jongen die eigenlijk geen zin had bracht in dat zijn moeder had gesuggereerd dat hij dan maar 10 euro uit zijn spaarpot moest halen voor haar. Dat was immers de prijs voor de les. De les van een cursus waar hij echt zelf voor gekozen had. Is dat diefstal, en van wie dan? Van hem of van zijn moeder? Ze kwamen met nog veel meer voorbeelden: als je geld op straat vindt en er snoep van koopt, is dat stelen? Of wanneer je teveel wisselgeld terugkrijgt in de winkel, is het diefstal wanneer je daar niets van zegt? We kwamen tot de conclusie dat iedereen wel eens steelt, maar als je een mooier mens van binnen wilt worden, besluit je vanaf nu daar niet meer aan mee te doen.
Terug naar de yogales die over niet stelen ging. Is een boek kopieren stelen, of een koekje pakken. Spieken, te laat komen? De jongen die eigenlijk geen zin had bracht in dat zijn moeder had gesuggereerd dat hij dan maar 10 euro uit zijn spaarpot moest halen voor haar. Dat was immers de prijs voor de les. De les van een cursus waar hij echt zelf voor gekozen had. Is dat diefstal, en van wie dan? Van hem of van zijn moeder? Ze kwamen met nog veel meer voorbeelden: als je geld op straat vindt en er snoep van koopt, is dat stelen? Of wanneer je teveel wisselgeld terugkrijgt in de winkel, is het diefstal wanneer je daar niets van zegt? We kwamen tot de conclusie dat iedereen wel eens steelt, maar als je een mooier mens van binnen wilt worden, besluit je vanaf nu daar niet meer aan mee te doen.
Ik wil naar een andere club
Ook mijn eigen zoon besloot afgelopen week te stoppen. Met zijn voetnalcarriere. En dat terwijl hij altijd traint, naar elke wedstrijd gaat en voetbal zijn lust en zijn leven is. Alles geeft hij er voor op. Maar nu werd het hem teveel. Tijdens een wedstrijd werd er flink gecoacht vanaf de zijlijn. “Druk zetten, naar voren.” Er werd flink geschreeuwd en toen Jerome een teken gaf dat hij gewisseld wilde worden, omdat hij last van zijn knie had, mocht dat niet van de coach. De ouders langs de lijn waren verontwaardigd en Jerome besloot om niet meer mee te doen en liet de rest van de wedstrijd alle ballen lopen. Zodat de wedstrijd flink werd verloren. Huilend liep hij in de pauze naar zijn coach om te vertellen dat hij niet wilde dat er zo tegen hem werd geschreeuwd en dat hij besloot om naar een andere club te gaan.
Ook mijn eigen zoon besloot afgelopen week te stoppen. Met zijn voetnalcarriere. En dat terwijl hij altijd traint, naar elke wedstrijd gaat en voetbal zijn lust en zijn leven is. Alles geeft hij er voor op. Maar nu werd het hem teveel. Tijdens een wedstrijd werd er flink gecoacht vanaf de zijlijn. “Druk zetten, naar voren.” Er werd flink geschreeuwd en toen Jerome een teken gaf dat hij gewisseld wilde worden, omdat hij last van zijn knie had, mocht dat niet van de coach. De ouders langs de lijn waren verontwaardigd en Jerome besloot om niet meer mee te doen en liet de rest van de wedstrijd alle ballen lopen. Zodat de wedstrijd flink werd verloren. Huilend liep hij in de pauze naar zijn coach om te vertellen dat hij niet wilde dat er zo tegen hem werd geschreeuwd en dat hij besloot om naar een andere club te gaan.
Hij deed iets wat anderen niet durfden
De andere jongens gingen hem troosten, ze kwamen voor hem op. Ook zij hadden last van het geschreeuw, zelfs de ouders van de tegenpartij was het opgevallen hoe deze coach met zijn jongens om ging. Maar niemand durfde iets te zeggen. Behalve Jerome dus. De rest van het team kwam nu ook in verzet en bij de volgende wedstrijd besloten ze hun eigen spel te spelen en niet meer naar de coach te luisteren. De coach gooide bij de laatste wedstrijd het roer om. Hij hield zijn mond, iedereen mocht spelen waar hij wilde en de doelman werd zelfs spits. Het spelplezier kwam terug en bij het eerste doelpunt was de blijdschap groot. Een enorme ontlading. Ik was trots op mijn zoon die zijn hart had laten spreken en had ingegrepen. Iets wat de volwassenen niet deden of niet durfden. Maar of hij het bij de mariniersopleiding zou redden is nog maar de vraag. Voorlopig blijft hij voetballen.
De andere jongens gingen hem troosten, ze kwamen voor hem op. Ook zij hadden last van het geschreeuw, zelfs de ouders van de tegenpartij was het opgevallen hoe deze coach met zijn jongens om ging. Maar niemand durfde iets te zeggen. Behalve Jerome dus. De rest van het team kwam nu ook in verzet en bij de volgende wedstrijd besloten ze hun eigen spel te spelen en niet meer naar de coach te luisteren. De coach gooide bij de laatste wedstrijd het roer om. Hij hield zijn mond, iedereen mocht spelen waar hij wilde en de doelman werd zelfs spits. Het spelplezier kwam terug en bij het eerste doelpunt was de blijdschap groot. Een enorme ontlading. Ik was trots op mijn zoon die zijn hart had laten spreken en had ingegrepen. Iets wat de volwassenen niet deden of niet durfden. Maar of hij het bij de mariniersopleiding zou redden is nog maar de vraag. Voorlopig blijft hij voetballen.
Succes is dat je afmaakt waaraan je begint.
Reacties
Een reactie posten