Mam, zullen we yoga gaan doen?

Mam, zullen we yoga gaan doen?

“Mam, zullen we yoga gaan doen? “ Vermoeid kijk ik zoon Jerome aan. Het is al half 8, hij is net terug van de voetbaltraining en zit vol energie. Ik echter, heb de hele dag gerend voor mijn gevoel en snak er naar om onderuitgezakt op de bank tv te kijken. Maar ik besef ook dat hij zo nooit in slaap zal vallen en dat het dan lang zal duren voordat de rust is teruggekeerd in huis.

Ontspanning als een warme deken

Eigenlijk heeft hij gelijk met zijn yogavoorstel, we hebben het allebei nodig om tot onszelf te komen. Om de dag goed af te sluiten. En we besluiten, een kaarsje aan te steken, de yogamatjes uit te rollen in de woonkamer en op de meditatiekussentjes te gaan zitten. Alleen maar zitten, met de ogen dicht. En als een warme deken valt de ontspanning over ons heen.

Papa staat op zijn hoofd

Al van jongs af aan hebben we onze kinderen in contact gebracht met yoga. Het is voor hen niet vreemd wanneer papa op zijn hoofd in de kamer staat. Of zijn been op tafel legt om het watercentrum soepeler te maken. Of wanneer mama op de grond ligt, met de handen aan de onderkant van de verwarming om het vuurcentrum sterker te maken. Maar ook de filosofie heeft in ons huis een plaatsje gekregen. De yama’s en niyama’s bijvoorbeeld zijn prima aan kinderen uit te leggen. En meditatie is iets wat ze ook kunnen ervaren.

Lekker vrij ademhalen

Zoon Jerome heeft inmiddels zelf ervaren wat de yogabeoefening met hem doet. Hij heeft een sterk en soepel lichaam. Op het voetbalveld staat hij in zijn kracht, danst hij met de bal en is hij heel geconcentreerd. Hij heeft zijn spanning voor de wedstrijd steeds meer onder controle en werd laatst zelfs omschreven als koelbloedig, toen hij een doelpunt scoorde. Wanneer zijn neus vol snot zit, besluit hij niet naar een flesje neusspray te grijpen, maar doet hij een aantal gerichte yogaoefeningen waardoor hij weer lekker vrij kan ademhalen.

Daar krijg je doorzettingsvermogen van

Dochter Rosalie is wat minder gedisciplineerd met yoga bezig. Althans met de fysieke oefeningen die haar moeite kosten. Maar zo vertelde ze me laatst, nadat ze naar paardrijles was geweest: "Mam, met paardrijden wil ik altijd de stoutste paarden hebben, want daar leer ik veel van. Eigenlijk is dat met yoga ook zo, toch?" En die avond besloot ook zij weer met ons mee te doen. Werken aan het vuurcentrum, want daar krijg je doorzettingsvermogen van.

Ik kan niet zonder

Ikzelf zou mijn werk niet kunnen doen, zonder dagelijkse yoga-beoefening. Ik zou niet meer iedere dag met liefdevolle aandacht en een open houding de kinderen kunnen begeleiden. Ik zou minder vertrouwen op mijn intuitie en hoe ik kan improviseren tijdens de les. Ik zou veel minder aanvoelen wat de kinderen nodig hebben. Ik zou minder kalm kunnen blijven. Ik zou gek worden van de herrie die kinderen met elkaar kunnen maken. Ik zou me blij voelen wanneer ouders tevreden zijn, en vervelend voelen wanneer dat niet zo is. Ik zou zo gehecht raken aan alle kinderen dat ik hun problemen mee naar huis zou nemen.

Hoe ik dat allemaal weet? Door zo af en toe ’s avonds op de bank te gaan hangen en naar de bewegende beelden op tv te kijken. De volgende dag weet ik weer waar het echt omdraait.