Doorgaan naar hoofdcontent

Er slaapt een draak onder mijn bed

Als je 3 jaar bent, weet je zeker dat er draken onder je bed slapen. Als je ouder wordt komen daarvoor andere angsten in de plaats. Zo ontdekte ik tijdens een Rots en Waterles afgelopen week hoe kinderen met hun angst omgaan. In dit geval voor een oefening waarbij ze zouden kunnen vallen. We stonden in een kleine kring en er mocht een kind in het midden staan en zich langzaam om laten vallen, zodat hij door de kring opgevangen zou worden. Een mooie oefening om te leren sterk te staan en aan (zelf)vertrouwen te werken.
 
Dat doe ik niet
Er waren drie kinderen in de groep die zeiden: dat doe ik niet. Ieder op zijn eigen manier. Zo was er een meisje dat zich onzichtbaar maakte, een jongetje die heel stoer zei dat hij het een stomme oefening vond en een jongen die zei: “Ik ben bang om te vallen.” Een mooi aanknopingspunt om onze emotie te onderzoeken. Want wat voel jij als je bang bent en wat doe je dan? Fight or Flight, vechten of vluchten zijn de opties. Kies je ervoor om je angst onder ogen te zien, te onderzoeken, of loop je er voor weg?
 
Als de draak verslagen is
Als we de draak rond ons vierde jaar hebben verslagen, komen daar andere angsten voor in de plaats. Voor de hond, voor nieuwe situaties, voor de dood, voor het donker, voor de toets op school, voor de kinderen die je misschien uitlachen. Het vervelende is dat als je eenmaal bang bent, de angst zichzelf steeds versterkt. Iedere angstige gedachte versterkt de volgende en de emotionele lading die de gedachte oproept, zorgt voor zoveel angstige gevoelens, dat de angst steeds weer bevestigd wordt.
 
Kom maar op
Bij de Rots en Waterles kozen we ervoor om onze angst aan te pakken: jij bent immers de baas, niet je angst! Wat heb je nodig om toch deze oefening te doen? De oplossingen werden door de hele groep aangedragen: “Als we de kring gewoon wat kleiner maken?”, of “We kunnen er ook een mat onder leggen.” En “Als je je nu eerst laat vallen op de sterkste en grootste van de groep, die kan je zeker opvangen.” Met kleine stapjes, ondersteuning van de angst en het gevoel geven dat de kind de controle heeft, kun je helpen de angst van je kind te overwinnen. Bij die overwinning hoort een gevoel van vreugde en trots. Het vermijden van angst werkt echter averechts en zal de angst alleen maar versterken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev

Hulp van boven

"Hoi, Roos heeft veel indruk gemaakt op mij. Wow! Wel na een hoge sprong van haar paard gevallen. Op haar hoofd. We zitten nu thuis. Erwin." Iedereen gespannen Het was een nogal chaotische dag. Zoon Jerome moest 's morgens voetballen en zou te horen krijgen of hij bij AZ mocht blijven. Wat een grote wens van hem was. Maar, zo hadden we vernomen, slechts 80 procent van de geselecteerde kinderen zou uiteindelijk door mogen. Hij was gespannen. Dochter Rosalie had 's middags haar springwedstrijd, waar ze zich ontzettend op had verheugd. Van Sinterklaas had ze een echt wedstrijdpak gekregen. Alle opa's en oma's zouden komen kijken. Maar ik niet, want precies op deze middag stond er een bijeenkomst met ouders en kinderen op het programma. Op zoek naar beschermengelen Een bijeenkomst waarbij we op zoek gingen naar beschermengelen. Heel toepasselijk voor de tijd van het jaar. En ook voor deze dag, zo bleek later. Een beschermengel is er eigenlijk altijd voor jo

Het lichtje van aandacht

  Daar liepen we, in stilte op zoek naar de schatten in het dorp. Het was al lekker donker en de kinderen van de Aandachts-cursus bekeken de omgeving, alsof ze het nog nooit eerder hadden gezien. Alsof ze met hun ruimteschip waren geland en voor het eerst voet aan wal zetten op de planeet aarde. Natuurlijk hadden we eerst uitgebreid de hemel met elkaar bekeken. En ook al was er een dik wolkendek, er was   toch nog van alles aan te onderzoeken. Met ons lichtje van aandacht. De aandacht verplaatste zich naar de grote regenplas waar een weerschijn van de lantaarnpaal in te zien was. En die lantaarnpaal zelf was ook absoluut het onderzoeken waard. We liepen verder en ontdekten de treurwilg. Spontaan sloeg iemand zijn armen er om heen. En voelden we de zachtheid van het mos. Natuurlijk stopten we onze neuzen ook even in het mos. Bij mij kwam de herinnering op aan de herfstwandelingen in het bos, die ik regelmatig met de hond maakte. En de tocht ging verder. Er was inmiddels een briesj