Doorgaan naar hoofdcontent

Kinderen hebben weinig speelgoed nodig

Het was 7 graden onder nul en wij hadden besloten om de kerstvakantie door te brengen op Terschelling. Zonder auto, waardoor de hoeveelheid bagage was geminimaliseerd en dus zonder speelgoed voor de kinderen. “Maar waar moeten we dan mee spelen?”, was een terechte vraag. Kun je als kind alleen nog maar spelen met speelgoed of zijn er ook andere materialen dat als speelgoed kan dienen? En wat is spelen eigenlijk?
 
Een kleurplaat kun je inkleuren
Spelen is niets meer of minder dan leren en ontdekken, volgens spelregels of helemaal vrij, met gesloten materiaal of open. Het speelgoed van deze tijd is vaak “prefab”, het is ontworpen om er met een bepaald doel mee te spelen. Met games kunnen je spelletjes doen. Een kleurplaat kun je inkleuren. Iedereen die voor zijn kind een doos lego koopt, ontdekt dat het kind eenmaal het lego bouwt volgens de tekening, het drie dagen laat staan en vervolgens het afbreekt en het nooit meer zo maakt. De bouwstenen worden gebruikt om allerlei andere fantasiefiguren of bouwwerken mee te maken, waar het kind veel langer plezier van heeft.
 
Alles om je heen vergeten
De functie van spel is dan ook vaak het oefenen in creativiteit, het samenwerken, doorzettingsvermogen, concentratie. Als een kind eenmaal in zijn spel zit, vergeet hij alles wat er om hem heen gebeurt. Spel heeft ook een functie in het verwerken van het onderbewuste. Kinderen die iets vervelends hebben meegemaakt kunnen daar vaak moeilijk over praten met een therapeut, maar met een speltherapeut kan ontdekt worden waar het kind mee zit en kan het kind vaak ook in het spel hiermee geholpen worden.
 
Drakenkasteel en vlinder
De betekenis van kindertekening is hierbij een mooi voorbeeld. Wij hebben een oefening met stippentekeningen. De begeleider plaatst op een vel papier willekeurig een aantal stippen. Het kind krijgt de opdracht om de stippen met elkaar te verbinden, zodat er een vorm ontstaat. Wat zie je in deze vorm, wat voor tekening zou je ervan kunnen maken? Bij het ene kind leidt het tot drakenkastelen, bij de ander tot vlinders, bijtende honden of gevangenissen. Het gaat erom dat de fantasievorm het uitgangspunt van de tekening wordt. Het kind wordt op weg geholpen om een stapje verder te gaan in zowel creativiteit als tekentechnieken, maar ook om naar binnen te keren.
 
Ze hebben hier geen speelgoed
Terug naar Terschelling. In het bos ontdekten we dat we met de takken die op de grond lagen een prachtig mikadospel konden maken, tijdens de wandelingen ging steevast een tas mee om al onze natuurschatten in te bewaren, en wat te denken van een schatkaart maken van het gebied en flessenpost voor op de boot terug? Na een barre tocht naar de top van een duin ontdekten we een klein strandhotel. We stapten verkleumd naar binnen, bestelden warme chocolademelk en mijn zoon zei teleurgesteld: “Ze hebben hier geen speelgoed.” In een hoek stond echter een ton met daarin allerlei houten blokjes. “Wat moet je daar nou mee?” We hebben uiteindelijk 2 uur om de tafel gezeten en hebben kastelen en huizen en draken gebouwd. In ons enthousiasme gingen alle kinderen in het strandhotel meedoen. Een prachtig schouwspel, wat een concentratie en plezier! “Wij willen nog niet naar huis.”

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev...

En op de gang zijn we.... STIL

  “Ja. We zijn vandaag de boeken aan het inventariseren”, vertelde een hulpmoeder mij terwijl ik een blik wierp in de schoolbibliotheek. Ik zuchtte. “Dat kan wel de hele dag duren, hoor”. Het betekende dus dat ik op zoek moest gaan naar een andere plek in school, waar ik met de kinderen van groep 7 aan de nieuwe 10-weekse lessenreeks “De Kracht van Aandacht” zou kunnen beginnen vandaag. Dan maar het speellokaal. En terwijl ik de deur van de speelzaal open doe, zie ik al dat het vol staat met glijbanen, klimrekken, een trampoline, een evenwichtsbalk en vooral heel veel ballen. De moed zinkt me in de schoenen. “De pedagoog als ruimte”, schiet mij te binnen. Ik besef dat deze ruimte toch wel erg afleiding voor de kinderen is om de kracht van aandacht te gaan ervaren.   Alsof ik in het zwembad was “Het voelde alsof ik in het zwembad was. Heel diep op de bodem. Daar is het zo stil, dan hoor ik alleen nog maar mezelf en het water”, verzuchtte hij na 15 minuten. Ik had de kind...

Mijn kind leert foute dingen op school

  “Eeehhhh, juf, kan ik je even spreken?” Het is vrijdagochtend half negen en ik sta bij de deur om de kleuters te begroeten. Ze mogen kiezen: een high five, een knuffel, een zwaai, een billenbots, een hand. De meeste kinderen wijzen op de poster “de knuffel” aan. Een goed begin van de dag. Maar daar staat dus opeens een vader voor me. Hij kijkt me zorgelijk aan. En vertelt dat zijn zoon sinds kort thuis “fuck you” zegt en zijn middelvinger opsteekt. Dat deed hij anders nooit. “Mijn kind leert foute dingen hier op school…” “Ja dat begrijp ik, maar hij leert het niet van mij!” Vader gaat verder. Dat hij het leert van de grote kinderen, uit groep 3 en ik beloof hem dat ik er vandaag eens extra op ga letten. Terwijl de kinderen in de kring plaatsnemen, gaat de gouden spiegel rond. “Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is er vandaag met mij aan de hand?” De kinderen kijken om de beurt vol aandacht in de spiegel en vertellen iets over wat ze zien. “Mijn haar is er af, ik ben naar d...