Doorgaan naar hoofdcontent

Klusjes? No problem

“Ik had gewoon honger,” was het antwoord van mijn zoon op mijn vraag waarom hij niet even zijn zusje hielp met het dekken van de tafel. Hij was alvast gaan zitten en had zijn tanden gezet in en boterham met pindakaas, terwijl zij aan het heen en weer rennen was van de keuken naar de kamer met bordjes, bekers, bestek en broodbeleg. Dit ging me te ver, iedereen heeft zijn eigen verantwoording in het huishouden, ook als je 7 bent.
 
RolpatronenTegelijkertijd was het een spiegel voor mezelf, ik was gewoon het voorbeeld voor mijn dochter. Ik deed ook altijd de meeste klusjes in huis. En eerlijk is eerlijk, mijn man herkende zichzelf ook wel een beetje in onze zoon. Nu we ons bewust waren van de rolpatronen, besloten we dat het een gezamenlijke verantwoording moest worden om samen te leven in een gezellig en opgeruimd huis. We gingen de patronen doorbreken!
 
No problem
Een mooi voornemen, maar zo makkelijk gaat dat niet. Gelukkig kregen we hulp van Ziggo. Er viel een brief op de deurmat met daarin reclame post-its waarop stond “Ziggo… no problem”. En dat was nu precies wat de klusjes moesten worden: no problem. Dat doen we gewoon even met elkaar, dat hoort erbij.
 
Wat ga jij doen vandaag?Op zondagochtend werden tijdens het ontbijt de klusjes geinventariseerd en geschreven op de post-its. Er was heel wat te doen: kattenbak schoonmaken, kamer afstoffen, stofzuigen, wc schoonmaken, plantjes water geven, lege flessen wegbrengen, ramen lappen, douche boenen, was opruimen. Ieder had zijn eigen voorkeur en daarom spraken we af dat ieder 3 post-its met klusjes mocht pakken en daarop zijn naam mocht schrijven. De post-its werden vervolgens op de keukendeur geplakt. En als je je klusje af had, dan mocht je hem er af halen en weggooien.
 
Zingend stofzuigen
Het mooie van het systeem was dat iedereen inspraak had, in wat er gedaan moest worden en in wat je zelf graag zou willen doen. Maar ook in wanneer je het zou gaan doen. Als het maar af was voor het avondeten, zo was de afspraak. De een ging voortvarend aan het werk, de ander besloot eerst met de lego te gaan spelen. Waarna ook hij zingend met de stofzuiger aan de slag ging.
 
Want klusjes doen, blijkt best leuk te zijn. Als je het samen doet.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev...

En op de gang zijn we.... STIL

  “Ja. We zijn vandaag de boeken aan het inventariseren”, vertelde een hulpmoeder mij terwijl ik een blik wierp in de schoolbibliotheek. Ik zuchtte. “Dat kan wel de hele dag duren, hoor”. Het betekende dus dat ik op zoek moest gaan naar een andere plek in school, waar ik met de kinderen van groep 7 aan de nieuwe 10-weekse lessenreeks “De Kracht van Aandacht” zou kunnen beginnen vandaag. Dan maar het speellokaal. En terwijl ik de deur van de speelzaal open doe, zie ik al dat het vol staat met glijbanen, klimrekken, een trampoline, een evenwichtsbalk en vooral heel veel ballen. De moed zinkt me in de schoenen. “De pedagoog als ruimte”, schiet mij te binnen. Ik besef dat deze ruimte toch wel erg afleiding voor de kinderen is om de kracht van aandacht te gaan ervaren.   Alsof ik in het zwembad was “Het voelde alsof ik in het zwembad was. Heel diep op de bodem. Daar is het zo stil, dan hoor ik alleen nog maar mezelf en het water”, verzuchtte hij na 15 minuten. Ik had de kind...

Mijn kind leert foute dingen op school

  “Eeehhhh, juf, kan ik je even spreken?” Het is vrijdagochtend half negen en ik sta bij de deur om de kleuters te begroeten. Ze mogen kiezen: een high five, een knuffel, een zwaai, een billenbots, een hand. De meeste kinderen wijzen op de poster “de knuffel” aan. Een goed begin van de dag. Maar daar staat dus opeens een vader voor me. Hij kijkt me zorgelijk aan. En vertelt dat zijn zoon sinds kort thuis “fuck you” zegt en zijn middelvinger opsteekt. Dat deed hij anders nooit. “Mijn kind leert foute dingen hier op school…” “Ja dat begrijp ik, maar hij leert het niet van mij!” Vader gaat verder. Dat hij het leert van de grote kinderen, uit groep 3 en ik beloof hem dat ik er vandaag eens extra op ga letten. Terwijl de kinderen in de kring plaatsnemen, gaat de gouden spiegel rond. “Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is er vandaag met mij aan de hand?” De kinderen kijken om de beurt vol aandacht in de spiegel en vertellen iets over wat ze zien. “Mijn haar is er af, ik ben naar d...