Met ieder een budget van 2 euro in de hand togen alle kinderen naar het plaatselijke warenhuis. Het was de bedoeling om een afscheidscadeautje te kopen voor degene van wie ze een lootje hadden getrokken. En dat vereist een groot invoelend vermogen. Er waren namelijk kinderen die gedurende de week zich steeds meer hadden opengesteld voor de andere kinderen, maar er waren ook kinderen die nog gericht waren op zichzelf. Die als ze dorst hadden alleen voor zichzelf iets inschonken en niet vroegen of een ander ook iets wilde hebben. Of die niet altijd door hadden dat een ander het eigenlijk helemaal niet leuk vond om in het water geduwd te worden.
Een boterham besmeerd met pindakaas
De tweede dag legden we de kinderen uit aan de hand van een verhaal dat er een “ik” is en een “jij” en dat we in deze week steeds meer zouden gaan proberen er een “wij” van te maken. Kijk dus eens naar wat jij kunt inbrengen voor de groep in plaats van iets voor jezelf te vragen. Zo werd er een klusjesrooster ingevoerd: om boodschappen te doen, om de broodjes te smeren voor de lunch, om af te wassen en om gedurende de dag foto’s te maken. Sommige klusjes waren meer in trek dan andere, maar zo ontdekten ze dat het best leuk is om gezellig samen af te wassen, of een ander te verwennen met een boterham dik besmeerd met pindakaas.
Spontaan een liedje zingen
En tijdens een klusje hoorden we ze soms samen een liedje zingen of de dag door te nemen. De fietstocht naar het dorp om boodschappen te halen in het dorp bleek een avontuur te zijn, maar het lukte niet om samen te verdwalen. Er waren ook kinderen die ontdekten dat ze veel meer op elkaar leken, dan ze in eerste instantie gedacht hadden. E-mail adressen werden uitgewisseld en er werden al plannen gemaakt om na de vakantie nog eens af te spreken. Het werd langzamerhand een “wij”.
Een springtouw van 2 meter
De laatste dag van de vakantie werd dat goed zichtbaar in de winkel waar de afscheidscadeaus aangeschaft gingen worden. Sommige kinderen wisten al direct wat het moest worden: “Dat roze springtouw van 2 meter, klaar!” Maar er waren ook kinderen die maar niet konden kiezen. Hoe goed ken je de ander al en waar zou je hem blij mee kunnen maken? En dan waren er ook kinderen die van de kans gebruik maakten om vooral voor zichzelf cadeaus uit te zoeken. Die het budget van 2 euro ruim overschreden.
Jij bent je eigen cadeau
Aan het eind van de dag waren de cadeaus ingepakt en werd het uitgedeeld in de kring. Sommige kinderen vertelden er een verhaal bij over waarom ze hadden het uitgezocht, voor anderen was het cadeautje zelf al voldoende. Er was er een die in het midden mocht staan met zijn ogen dicht. Hij kreeg van alle kanten serpentines over zich heen. “Jij bent je eigen cadeau”, riepen de kinderen in koor.
Reacties
Een reactie posten