Doorgaan naar hoofdcontent

Sneeuwwitje wil niet luisteren

“Sneeeeeeeuuuuuuuuuw”, snerpte de stem van de paardrij-juf door de manege. Sneeuwwitje weigerde door te lopen achter de andere pony’s aan langs de rand van de bak. Het meisje van nauwelijks 6 jaar dat op haar rug zat, probeerde van alles met haar hakken, een tikje met de zweep, aanmoedigen en wat aaien over de schouders. Maar wat echt hielp was de stem van de paardrij-juf: er kwam weer beweging in.
 
Belonen en straffen
Het deed me terugdenken aan die keer dat ik voor de klas stond en het mij absoluut niet lukte om de groep onder controle te krijgen. Ik had mijn programma, dat afgewerkt moest worden binnen het uur en probeerde me daar krampachtig aan vast te houden. Ik strafte een aantal kinderen: ze werden er uitgestuurd. En ik beloonde er ook een paar: de kinderen die in ieder geval hun mond konden houden, kregen van mij alle aandacht.
 
Kinderen als lastige pionnen
Maar wat ik op dat moment vergat, was mijn eigen houding. Zag ik deze kinderen nog wel als kinderen, of als lastige pionnen die mij in de weg stonden om het programma af te werken? Ging ik wel op zoek naar de reden van het recalcitrante gedrag? Stond ik vandaag wel sterk genoeg in mijn schoenen, of baalde ik er misschien ook van dat ik dit keer niet “in de flow” kon komen. En dat ik een opgelegd programma aan het afwerken was?
 
Sprookjes met een boodschap
Sneeuwwitje uit het sprookje wilde ook niet echt luisteren. Ook al hadden de dwergen haar nog zo gewaarschuwd om niemand binnen te laten, toch liet ze zich iedere keer verleiden door een appel en een mooie kam. Wat ze uiteindelijk bijna moest bekopen met haar dood. Sprookjes zijn in die zin een bron van inspiratie voor jong en oud. Met thema’s als liefde en haat, zoeken en vinden, recht en onrecht, trouw en ontrouw, goed en kwaad, angst, woede en hoop.
 
Een wijze les
Terug naar Sneeuwwitje, de pony die niet wilde luisteren. Ik vroeg na afloop van de paardrijles aan mijn dochter hoe het nu precies zat met de pony. Waarom liep hij niet gewoon in draf achter de anderen aan? “Maar mama, dat was heel zielig hoor, Sneeuwwitje is vorige week gestruikeld en heeft last van zijn been.” Een wijze les geleerd van mijn dochter; ga altijd op zoek naar de reden van het gedrag en daarmee heb je de sleutel om het op te lossen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev

Hulp van boven

"Hoi, Roos heeft veel indruk gemaakt op mij. Wow! Wel na een hoge sprong van haar paard gevallen. Op haar hoofd. We zitten nu thuis. Erwin." Iedereen gespannen Het was een nogal chaotische dag. Zoon Jerome moest 's morgens voetballen en zou te horen krijgen of hij bij AZ mocht blijven. Wat een grote wens van hem was. Maar, zo hadden we vernomen, slechts 80 procent van de geselecteerde kinderen zou uiteindelijk door mogen. Hij was gespannen. Dochter Rosalie had 's middags haar springwedstrijd, waar ze zich ontzettend op had verheugd. Van Sinterklaas had ze een echt wedstrijdpak gekregen. Alle opa's en oma's zouden komen kijken. Maar ik niet, want precies op deze middag stond er een bijeenkomst met ouders en kinderen op het programma. Op zoek naar beschermengelen Een bijeenkomst waarbij we op zoek gingen naar beschermengelen. Heel toepasselijk voor de tijd van het jaar. En ook voor deze dag, zo bleek later. Een beschermengel is er eigenlijk altijd voor jo

Het lichtje van aandacht

  Daar liepen we, in stilte op zoek naar de schatten in het dorp. Het was al lekker donker en de kinderen van de Aandachts-cursus bekeken de omgeving, alsof ze het nog nooit eerder hadden gezien. Alsof ze met hun ruimteschip waren geland en voor het eerst voet aan wal zetten op de planeet aarde. Natuurlijk hadden we eerst uitgebreid de hemel met elkaar bekeken. En ook al was er een dik wolkendek, er was   toch nog van alles aan te onderzoeken. Met ons lichtje van aandacht. De aandacht verplaatste zich naar de grote regenplas waar een weerschijn van de lantaarnpaal in te zien was. En die lantaarnpaal zelf was ook absoluut het onderzoeken waard. We liepen verder en ontdekten de treurwilg. Spontaan sloeg iemand zijn armen er om heen. En voelden we de zachtheid van het mos. Natuurlijk stopten we onze neuzen ook even in het mos. Bij mij kwam de herinnering op aan de herfstwandelingen in het bos, die ik regelmatig met de hond maakte. En de tocht ging verder. Er was inmiddels een briesj