Het had zo’n mooie les kunnen worden. De afsluiting van de Rots en Water-reeks die gepaard gaat met het doorslaan van het plankje. De kinderen kwamen gespannen binnen, de ouders leken ook wel gespannen. Een moeder had mij een paar dagen eerder gebeld met de vraag of het wel echt zou gaan lukken, een vader vroeg zich af of deze plankjes wel doormidden konden.
Ik wens dat ik een mooi leven krijg
Op het plankje waren wensen geschreven. “Dat ik nooit meer buikpijn heb”, “Ik wens dat ik een mooi leven krijg”, “Ik wens dat ik naar het atheneum kan gaan”, “Ik wens dat ik veel huisdieren ga krijgen”, “Ik wens dat mijn hondje beter wordt”. Het waren echte wensen, die de kinderen met aandacht op hun eigen plankje hadden geschilderd.
Ik wil het, ik kan het, ik doe het
Na de warming up gingen we er voor zitten. “Ik wil het, ik kan het, ik doe het”, waren de magische woorden. Ademkracht, focus, boosheid, maar de plankjes gingen niet door midden. De kinderen hielden vol, sommige met rode pijnlijke handen, maar het ging niet. De spanning was van hun gezicht te lezen, hier hadden ze zich op verheugd. Maar bij iedere poging werd de kans kleiner dat het plankje doormidden ging, het vertrouwen raakte zoek.
Het vertrouwen raakte zoek
Ook bij mij. Had ik wel de juiste plankjes gekocht, waren de kinderen wel voldoende voorbereid? Hoe is het mogelijk, dit was nog niet eerder voorgekomen, dat slechts een jongen met een doffe dreun zijn plankje doormidden sloeg en de rest niet. Wat was er anders gegaan dan de vorige keren?
Dikker en dikker
Ze hadden hetzelfde programma gevolgd, de plankjes waren uitgetest, de kinderen hadden ook al chocoladeletters doorgeslagen. Maar het verschil zat hem er in dat ze de plankjes mee naar huis hadden gekregen, waar ze misschien – naarmate ze er langer naar keken – dikker en dikker waren geworden in gedachten. En het was ook voor het eerst dat de ouders toekeken en dat we slechts 1 uur de tijd hadden om 9 plankjes door te slaan.
Teleurstelling en doorzettingsvermogen
De teleurstelling was van de gezichten af te lezen. Ze konden kiezen: vragen of je vader of moeder wil helpen het plankje door te slaan of in januari terugkomen voor de herkansing. Iedereen koos voor de herkansing, wat getuigt van doorzettingsvermogen en daadkracht. Ze zijn allemaal wat meer rots geworden.
De grootste held heeft wel eens tegenslag gehad
Maar er is nog iets wat ze geleerd hebben en dat is omgaan met een teleurstelling. Want zelfs de grootste held heeft wel eens een tegenslag gehad. Sterker nog, daardoor is hij waarschijnlijk zo’n grote held geworden.
Reacties
Een reactie posten