Doorgaan naar hoofdcontent

Het goede voorbeeld

“Ja maar, hoe moet ik dat dan doen?”, vroeg de vader die avond bij de informatiebijeenkomst over Rots en Water. “Als ik moe uit mijn werk kom, kan ik echt even niet het goede voorbeeld geven. Dan wil ik gewoon rust aan mijn hoofd en geen jengelende kinderen. En als ze dan gaan klieren of niet naar bed willen gaan, dan ben ik het even helemaal kwijt hoe ik dat het beste kan aanpakken.”
 
Voorleven
Het is zo ontzettend belangrijk dat kinderen thuis het goede voorbeeld krijgen. Ze leren van hun ouders en directe omgeving hoe ze kunnen lopen, praten, maar ook hoe ze het beste met andere mensen kunnen omgaan. Hoe ze vriendschap kunnen sluiten, voor zichzelf op kunnen komen en hoe ze conflicten het beste kunnen oplossen. Dat leren ze niet alleen door er met elkaar veel over te praten, maar vooral door het voor te doen. Dit inzicht is voor ouders vaak heel verhelderend. Rots en Water blijkt dan helemaal in het dagelijkse (volwassen) leven vervlochten te zitten.
 
Gesneden
Terwijl de vader deze vraag aan mij stelde over hoe hij dan het goede voorbeeld kan geven, kwamen er allemaal herinneringen in mij op. Afgelopen week werd ik “gesneden’ op de snelweg. Een weggebruiker die het nodig vond om tot het eind van de invoegstrook door te rijden en vervolgens zijn stuur omgooide, waardoor ik op de rem moest trappen. Je kunt dan reageren met een gebalde vuist en flink wat schuttingtaal, maar je kunt ook denken “lekker belangrijk”, of “tjee, daar schrok ik even van, maar misschien heeft h ij wel een goede reden om zo rond te rijden.”
 
Respect
Maar ook ouders onderling kunnen er heel veel mee doen. Zo vertelde er eens een meisje mij na de les in tranen: “Juf, nu hebben wij het vaak tijdens de les over respect, maar als ik ’s avonds in bed lig, dan hoor ik mijn vader en moeder thuis altijd heel hard schreeuwen naar elkaar.’ Dat kan  heel hard aankomen voor kinderen. En natuurlijk hebben we allemaal wel eens ruzie, maar  het is ook een uitgelezen kans om onze kinderen te laten zien hoe je dit soort conflicten kunt oplossen.
 
Veranderen
Probeer de ander niet te veranderen, maar kijk eerst eens wat je zelf er aan kunt doen. En geef het goede voorbeeld. Als iedereen dat zou doen, dan zou de wereld er al weer een stukje mooier uit zien. Voor kinderen is dat al snel vanzelfsprekend: als jij niet gepest wilt worden, pest dan in ieder geval ook een ander niet. Als jij wilt dat mensen echt naar je luisteren, laat dan zien dat je ook echt kunt luisteren naar een ander. Dat je geintereseerd bent in wat die ander jou te vertellen heeft.
 
Sorry
Het goede voorbeeld geven is niet altijd makkelijk. Als jij uit je werk komt en moe bent, dan vergeet je het nog wel eens. Misschien kun je dat vergelijken met je kind die uit school komt en gewoon lekker wil spelen, maar dan nog van alles moet en flink wat irritaties voelt in zijn omgeving. Het handigste is om het gewoon uit te spreken: “Sorry jongens, ik heb de hele dag gewerkt, laat me eerst even bijkomen, dan gaan we straks nog een potje voetballen.” En als je kind dan de volgende dag uit school komt zal hij jou dan misschien vertellen: “Sorry pa, ik  heb even helemaal geen zin om te vertellen wat ik allemaal heb gedaan op school, laat mij eerst maar eens lekker buiten spelen.” Dan hebben we toch al weer heel wat van elkaar geleerd.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev

Hulp van boven

"Hoi, Roos heeft veel indruk gemaakt op mij. Wow! Wel na een hoge sprong van haar paard gevallen. Op haar hoofd. We zitten nu thuis. Erwin." Iedereen gespannen Het was een nogal chaotische dag. Zoon Jerome moest 's morgens voetballen en zou te horen krijgen of hij bij AZ mocht blijven. Wat een grote wens van hem was. Maar, zo hadden we vernomen, slechts 80 procent van de geselecteerde kinderen zou uiteindelijk door mogen. Hij was gespannen. Dochter Rosalie had 's middags haar springwedstrijd, waar ze zich ontzettend op had verheugd. Van Sinterklaas had ze een echt wedstrijdpak gekregen. Alle opa's en oma's zouden komen kijken. Maar ik niet, want precies op deze middag stond er een bijeenkomst met ouders en kinderen op het programma. Op zoek naar beschermengelen Een bijeenkomst waarbij we op zoek gingen naar beschermengelen. Heel toepasselijk voor de tijd van het jaar. En ook voor deze dag, zo bleek later. Een beschermengel is er eigenlijk altijd voor jo

Het lichtje van aandacht

  Daar liepen we, in stilte op zoek naar de schatten in het dorp. Het was al lekker donker en de kinderen van de Aandachts-cursus bekeken de omgeving, alsof ze het nog nooit eerder hadden gezien. Alsof ze met hun ruimteschip waren geland en voor het eerst voet aan wal zetten op de planeet aarde. Natuurlijk hadden we eerst uitgebreid de hemel met elkaar bekeken. En ook al was er een dik wolkendek, er was   toch nog van alles aan te onderzoeken. Met ons lichtje van aandacht. De aandacht verplaatste zich naar de grote regenplas waar een weerschijn van de lantaarnpaal in te zien was. En die lantaarnpaal zelf was ook absoluut het onderzoeken waard. We liepen verder en ontdekten de treurwilg. Spontaan sloeg iemand zijn armen er om heen. En voelden we de zachtheid van het mos. Natuurlijk stopten we onze neuzen ook even in het mos. Bij mij kwam de herinnering op aan de herfstwandelingen in het bos, die ik regelmatig met de hond maakte. En de tocht ging verder. Er was inmiddels een briesj