“Ik wou dat ik 18 was, dan mag ik leren autorijden”, verzucht mijn zoon van 8 regelmatig. Zo af en toe mag hij bij zijn vader achter het stuur zitten en afgelopen week mocht hij zelfs de auto starten. Glunderend kwam hij dat bij thuiskomst vertellen. Nadat we geteld hadden hoeveel jaar (en maanden en weken) het nog zou duren voordat de grote dag zou aanbreken, kwam het gesprek op; “En dan?” Nou dat wist hij wel te vertellen: “Dan koop ik een camper en ga ik de wereld rondreizen, overal naar toe.” Autorijden stond bij hem voor vrijheid en zelfstandigheid, maar daar heb je toch geen auto voor nodig?
Op het prijskaartje stond 125 euro
Bij de kringloopwinkel in het dorp stond een skelter te koop, zo’n grote met vier wielen en een achterzitje. Dat zou toch al een mooi opstapje zijn voor de echte auto? Samen met zijn buurjongen was mijn zoon al een paar keer gaan kijken. Ze hadden ook het prijskaartje gezien: 125 euro. Tijdens de lunch werd uitgebreid besproken hoe ze toch die skelter zouden kunnen kopen, want krijgen was geen optie. Dat was wel duidelijk. “Als jij het graag wilt, dan ga je een plan maken om aan dat geld te komen!”
Onderneem het maar
En daarmee hadden we direct een van de bouwstenen voor de sociale-emotionele ontwikkeling te pakken: ondernemingszin. Ergens helemaal voor gaan, je passie volgen, vrij vertaald. Dat helpt kinderen om zelfvertrouwen te krijgen. De overige bouwstenen zijn overigens: vertrouwen, zelfredzaamheid en invoelend vermogen. Vertrouwen in jezelf dat het lukt om die skelter te verdienen, je eigen plan maken daarvoor en het invoelend vermogen was nodig om goed samen te werken.
Een eigen winkel
Jerome besloot ook zijn zus bij het plan te betrekken, zij had immers al heel wat verdiend met haar hondenuitlaatservice en had ook wel zin in de skelter. En samen besloten ze hun eigen “kringloopwinkel” te beginnen. Hun (oude) speelgoed en kleding werd keurig uitgestald en de toevallige passanten bleken geinteresseerde kopers te zijn. Het geldt stroomde binnen en ze hadden in een middagje 25 euro verdiend. Samen met de opbrengst van de hondenuitlaatservice ging het al om 55 euro.
Niet genoeg
Met de geldpot togen ze naar de kringloopwinkel waar ze keurig werd uitgelegd dat het toch echt nog niet voldoende was om de skelter te kopen. Maar omdat hij een lekke band had, mochten ze hem voor 80 euro hebben. Terug naar hun eigen winkel, waar de verkoop een beetje stil lag. De ondernemers hadden echter een goed idee en besloten de resterende goederen in de bakfiets van de buurman naar de kringloopwinkel te brengen. Dan zouden ze gewoon gaan ruilen: 55 euro + voetbalschoenen + speelgoed en kleren. Helaas had de eigenaar van de winkel daar geen oren naar en teleurgesteld kwamen ze terug. Wel met de optie op de skelter tot 1 juni.
Geef niet op
De teleurstelling was groot, maar ze gaven het niet op. Mijn zoon heeft besloten om voetballes te gaan geven aan de kleine jongens uit de buurt en mijn dochter gaat nog meer honden uitlaten. De andere kinderen uit de buurt helpen hard mee met auto’s wassen en lege flessen naar de winkel terug te brengen. Nog 17 euro te gaan!
Reacties
Een reactie posten