Doorgaan naar hoofdcontent

Ja ma


Ik had naar de yogales een fotoboek meegenomen van mijn stedentrip naar Barcelona. “Wat heeft dit met yoga te maken?” Het boek werd uitgebreid bestudeerd, de foto’s van de prachtige tuin die was ontworpen door Gaudi, van de terrasjes, de tapasbar waar ik was geweest, het vliegtuig, de verlichte fontein. En iedereen kwam met zijn eigen invulling: “Ik weet het… zo sterk staan als een huis, dat is toch yoga?” En iemand anders ontdekte boven op de kerk een afbeelding van God:  “Heeft dat niet iets met yoga te maken dan?” Het kon allemaal waar zijn, maar deze yogales ging over mijn moeder. Met wie ik jaren geleden deze trip had gemaakt. Een trip waar ze zo ontzettend naar uit had gekeken toen ze met darmkanker werd opgenomen in het ziekenhuis. Het werd opeens muisstil.

Een mooier mens van binnenIedere yogales bestaat uit een opbouw van aantal fysieke houdingen om het lichaam sterk en soepel te maken. Daarna volgt een concentratie of visualisatieoefening en we sluiten af met “thee en theorie”. Om zo ook de achtergronden van yoga een plek te geven. En ook al is yoga een zeer oude wetenschap, het is eenvoudig te vertalen naar de praktijk van alle dag. Ook voor kinderen. En deze les was een introductie op de eerste twee stappen van yoga:  de yama’s en niyama’s. De morele principes en idealen. Over hoe je een nog mooier mens kunt worden, van binnen.

Ik mag niet liegen, maar doe dat wel“Wat mag je allemaal niet van je moeder?”, was mijn vraag. “Ik mag niet te lang op de computer zitten en televisie kijken”, wist iemand te vertellen. “Ik mag maar 1 snoepje per dag eten, belachelijk.” “Ik mag geen ruzie maken met mijn broertje, en zeker niet slaan.” “Ik mag niet liegen, maar dat doe ik wel, want ze heeft het toch niet door als ik het wel doe.” “Lieg je dan eigenlijk niet tegen je zelf?” “En wat mag je dan wel allemaal van je moeder?” “Oja, ze vindt het fijn als ik mijn huiswerk maak. En als ik een slecht cijfer haal is het niet erg, maar ik moet wel mijn best hebben gedaan.” “En als ik andere mensen help, of haar, dan wordt ze daar ook heel blij van.”

Iets doen wat eigenlijk niet mag
Ik vertelde dat ik vroeger ook wel eens iets deed wat eigenlijk niet mocht. Zo had mijn moeder een tube Aquafresh gekocht, tandpasta met drie kleuren. Ik verheugde me er zo op om die uit te proberen, maar zo was de afspraak: pas als de andere tandpasta op is. En dat duurde in mijn ogen zo lang… Dus op een avond kneep ik de oude tandpasta leeg in de vuilnisbak en kneep ik een beetje Aquafresh op mijn tandenborstel. Wow, geweldig. Tot de volgende dag mijn moeder ontdekte wat ik had gedaan. Ontkennen had geen zin meer, ik deed het toch en dat was uiteindelijk wat mijn moeder nog het ergste vond. Dat ik er over had gelogen.

Uit liefde voor mij
Terug naar de yogales. “Wat heeft de onvoorwaardelijke liefde van je ouders te maken met al die regels die ze voor op je stellen?” Aansluitend op de prachtige visualisatie die ging over het openen van je hart had ik uitgelegd over de onvoorwaardelijke liefde van een ouder voor zijn kind. Wat een kind ook doet, een ouder blijft van hem of haar houden. Er kwam een antwoord op mijn vraag van een jongen die de hele les met rode wangen had meegedaan en vooral had geluisterd. “Ze hebben al die regels uit liefde voor mij, om mij te helpen”, bracht hij in met een zachte stem. En iedereen stemde daar mee in. In stilte bleven  we dat nog even overdenken.

Zo heb ik er nog nooit naar gekeken
“Maar hoe is het afgelopen met je moeder?”, vroeg een paar minuten later. Ik vertelde dat ik pas na haar ziekte besefte hoe veel ik van haar hield. En wat een akelige dochter ik soms was geweest. Eentje die soms weken niets van zich liet horen, die nooit met haar moeder ging winkelen. Die alleen maar bezig was met haar eigen leven. “Tja, zo heb ik er nog nooit naar gekeken”, verzuchtte iemand uit de groep. En dit keer stemde ik in.


 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Hansje Pansje Kevertje

  “Ha Angela, fijn dat je er bent…”, riep mijn collega terwijl ze me al tegemoet liep. Ze keek wat zorgelijk en vervolgde: “Ja, ik weet het gewoon even niet meer. Hij doet andere kinderen pijn, slaat en schopt ook mij en gisteren trok hij de deur zo hard dicht dat de klok van de muur op de grond kapot viel. Fijn dat je er even een uurtje bij kunt zijn.” Achter haar stond de jongeman (net 8 jaar oud) in kwestie. Op zijn hoofd een petje, felroze kauwgom in zijn mond (waarmee hij van die grote bellen maakte) en een uitdagende blik in de ogen. Hij had alles gehoord. “Who let de dog out, tamtam tam tam.”, schreeuwde hij terwijl hij in de gymzaal op een bank stond. Hij maakte er bewegingen bij die meer passend zouden zijn bij een rapper van 16. Vlak daarvoor had hij al een paar kinderen aan het huilen gebracht. De tijd van observeren was voorbij en ik besloot een bewegingsspel te gaan doen. Hij hield wel van tikkertje, maar wilde niet de tikker zijn. En wilde ook niet getikt worden. Al...

Mijn kind leert foute dingen op school

  “Eeehhhh, juf, kan ik je even spreken?” Het is vrijdagochtend half negen en ik sta bij de deur om de kleuters te begroeten. Ze mogen kiezen: een high five, een knuffel, een zwaai, een billenbots, een hand. De meeste kinderen wijzen op de poster “de knuffel” aan. Een goed begin van de dag. Maar daar staat dus opeens een vader voor me. Hij kijkt me zorgelijk aan. En vertelt dat zijn zoon sinds kort thuis “fuck you” zegt en zijn middelvinger opsteekt. Dat deed hij anders nooit. “Mijn kind leert foute dingen hier op school…” “Ja dat begrijp ik, maar hij leert het niet van mij!” Vader gaat verder. Dat hij het leert van de grote kinderen, uit groep 3 en ik beloof hem dat ik er vandaag eens extra op ga letten. Terwijl de kinderen in de kring plaatsnemen, gaat de gouden spiegel rond. “Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wat is er vandaag met mij aan de hand?” De kinderen kijken om de beurt vol aandacht in de spiegel en vertellen iets over wat ze zien. “Mijn haar is er af, ik ben naar d...

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev...