Doorgaan naar hoofdcontent

Gezinsuitbreiding

Het waren altijd van die mooie momenten als onze katten Bas en Tom tegen elkaar aan in het zonnetje lagen te genieten. Maar sinds Bas was overleden leek het wel of Tom niet meer zoveel zin had in zijn kattenleven. Hij zat op zolder, kwam niet meer buiten en wilde eigenlijk alleen maar eten. Wij besloten dan ook dat het tijd werd voor gezinsuitbreiding.
 
Drie goede redenen
Voordat een belangrijk besluit genomen wordt, bedenken we altijd eerst drie hele goede redenen. De eerste was dat Tom minder eenzaam zou zijn, de tweede was dat het goed voor de kinderen zou zijn om de verantwoording voor een jong katje te hebben en de derde was dat we ’s avonds samen weer allebei met een kat op de bank konden zitten (!).
 
Doordachte keuze
Deze 3-redenen aanpak werkt overigens erg goed om doordachte keuzes te maken. Zo vertelde een vriendin van mij dat haar kinderen echt heel erg graag een Nintendo wilden hebben. Ze moesten hun moeder overtuigen waarom ze niet meer zonder zouden kunnen met drie argumenten. Ze maakten een plan, hielden een pleidooi en moeder ging overstag. Hiermee leer je kinderen dat ze niet op iedere impuls hoeven in te gaan en een “kundige wil” kunnen ontwikkelen. (zie ook: ik wil… ik wil…)
 
Opvoeden uit liefde
Kasper (2 maanden) kwam en gedroeg zich de eerste dagen als een voorbeeldige huisgenoot. Hij spinde, speelde, sliep en genoot van alle aandacht. Na een paar dagen ontdekten we dat Kasper echt in het asiel was opgevoed, zonder moeder. Hij plaste en poepte op plekken waar het niet hoorde en trok de boterhammen bijna van ons bord af. Opvoeden dus! “Maar hij is zo lief, en anders wordt hij verdrietig”, zei mijn dochter. Dat werd een mooi gesprek over dat je juist uit liefde een dier en een kind opvoedt. Daarmee probeer je hem te helpen.
 
Norming en storming
De kennismaking met Tom verliep ook niet zoals wij het hadden verwacht. Kasper werd eerst genegeerd, toen werd Tom jaloers en vervolgens werd Kasper aangevallen. Het moest wel even duidelijk zijn wie er de baas was. Bij kinderen die samenspelen gebeurt vaak hetzelfde. In eerste instantie worden de grenzen afgetast, waarna er een duidelijke hierarchie ontstaat in de groep. Ik kan me nog een gesprek herinneren met een jongen die ik individueel begeleidde. Hij vertelde mij over wat een echte vriend voor hem was: dat was iemand die meer vrienden had dan hij. Die dus een tree hoger op de ladder stond.
 
Samen genieten
Gezinsuitbreiding met een kind leidt overigens vaak ook tot jaloezie of een tijdelijke terugval in de ontwikkeling van een kind. Vader en moeder moeten opeens gedeeld worden en ook al is zo’n baby nog zo lief, het betekent een flinke verandering in het gezin. Kasper is inmiddels opgenomen in het gezin. De kraamvisite (schoolvriendjes) staat dagelijks op de stoep en nog eventjes en hij zit samen met Tom van het winterzonnetje te genieten.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev

Hulp van boven

"Hoi, Roos heeft veel indruk gemaakt op mij. Wow! Wel na een hoge sprong van haar paard gevallen. Op haar hoofd. We zitten nu thuis. Erwin." Iedereen gespannen Het was een nogal chaotische dag. Zoon Jerome moest 's morgens voetballen en zou te horen krijgen of hij bij AZ mocht blijven. Wat een grote wens van hem was. Maar, zo hadden we vernomen, slechts 80 procent van de geselecteerde kinderen zou uiteindelijk door mogen. Hij was gespannen. Dochter Rosalie had 's middags haar springwedstrijd, waar ze zich ontzettend op had verheugd. Van Sinterklaas had ze een echt wedstrijdpak gekregen. Alle opa's en oma's zouden komen kijken. Maar ik niet, want precies op deze middag stond er een bijeenkomst met ouders en kinderen op het programma. Op zoek naar beschermengelen Een bijeenkomst waarbij we op zoek gingen naar beschermengelen. Heel toepasselijk voor de tijd van het jaar. En ook voor deze dag, zo bleek later. Een beschermengel is er eigenlijk altijd voor jo

Het lichtje van aandacht

  Daar liepen we, in stilte op zoek naar de schatten in het dorp. Het was al lekker donker en de kinderen van de Aandachts-cursus bekeken de omgeving, alsof ze het nog nooit eerder hadden gezien. Alsof ze met hun ruimteschip waren geland en voor het eerst voet aan wal zetten op de planeet aarde. Natuurlijk hadden we eerst uitgebreid de hemel met elkaar bekeken. En ook al was er een dik wolkendek, er was   toch nog van alles aan te onderzoeken. Met ons lichtje van aandacht. De aandacht verplaatste zich naar de grote regenplas waar een weerschijn van de lantaarnpaal in te zien was. En die lantaarnpaal zelf was ook absoluut het onderzoeken waard. We liepen verder en ontdekten de treurwilg. Spontaan sloeg iemand zijn armen er om heen. En voelden we de zachtheid van het mos. Natuurlijk stopten we onze neuzen ook even in het mos. Bij mij kwam de herinnering op aan de herfstwandelingen in het bos, die ik regelmatig met de hond maakte. En de tocht ging verder. Er was inmiddels een briesj