Doorgaan naar hoofdcontent

Onderwijs als monatoetje

“Mijn kind past niet binnen het huidige onderwijs”, hoor ik ouders wel eens verzuchten. “Hij wordt onvoldoende uitgedaagd, er wordt te weinig rekening gehouden met zijn kwaliteiten, hij vindt het gewoon niet leuk.” En laatst hoorde ik een moeder roepen: “Hij beweert dat de school voor hem een gevangenis is.” Wat is er mis met het huidige onderwijs… of wat is er mis met de huidige leerlingen? Op een congres over pedagogische adviezen - dat ik onlangs bezocht - werden door diverse sprekers mooie inzichten verschaft, die ik graag met jullie wil delen.
 
Wie tot over zijn oren in de soep zit, ziet de ballen niet drijven
Deze uitspraak van Lucebert werd gedaan door professor Kees van der Wolf. Een mooie metafoor voor de manier waarop er in het onderwijs en de hulpverlening gekeken wordt naar zorgkinderen. Kinderen met gedragsproblemen, zoals ODD, ADHD, PDD-NOS of angststoornissen. Het lijkt wel of er steeds meer problemen worden gesignaleerd bij kinderen, alsof we met elkaar een obsessie voor problemen krijgen. Als je je echter alleen nog maar richt op wat er allemaal mis is, dan zie je op een gegeven moment niet meer de mooie dingen. Als je niet meer in de soep roert, komen de ballen vanzelf boven drijven. Zou dat ook voor de problemen gelden?
 
Wat wel werkt in het onderwijs
Onderwijs is geen zorgverleningsinstelling, het is wel van groot belang dat er een veilige, vruchtbare omgeving wordt gecreëerd waarin een kind wordt gestimuleerd om zich te ontwikkelen op allerlei gebieden. Er zijn bij goed onderwijs 4 factoren van belang voor het welbevinden van een leerling: voel ik me begrepen, is er authentieke aandacht, is er wederzijds respect en kan mij een perspectief worden geboden. Leerlingen zitten op school om nuttig en toekomstgericht onderwijs te krijgen; niet om behandeld of verzorgd te worden.
 
Niet uitdagend genoeg
De entertainization heeft ook zijn intrede gedaan in het onderwijs. Van der Wolf maakte hierbij een mooie vergelijking met een Mona-toetje: het moet luchtig, licht en leuk zijn. Als je echter alleen maar Mona-toetjes eet, krijg je onvoldoende voedingsstoffen binnen om te groeien. En om goed te kunnen lezen, zal je veel moeten oefenen. Om een goede voetballer te worden, zal je veel moeten trainen en ontberingen moeten ondergaan. Daar kan ook een uitdaging in zitten.
 
Je moet het wel verdienen
Bij een van de Rots en Waterlessen laatst, vroeg een jongen mij wanneer hij nu wat meer zelfvertrouwen zou krijgen. Zelfvertrouwen kun je helaas niet kopen in de winkel, daar zal je heel hard aan moeten werken, heb ik geprobeerd hem uit te leggen. Als je echt iets wenst, maak dan een eigen plan, kijk wat je nodig hebt om die wens in vervulling te laten gaan en ga daar vooral hard aan werken. Dan heb je het zelf verdiend en kun je echt trots zijn op jezelf.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev

Hulp van boven

"Hoi, Roos heeft veel indruk gemaakt op mij. Wow! Wel na een hoge sprong van haar paard gevallen. Op haar hoofd. We zitten nu thuis. Erwin." Iedereen gespannen Het was een nogal chaotische dag. Zoon Jerome moest 's morgens voetballen en zou te horen krijgen of hij bij AZ mocht blijven. Wat een grote wens van hem was. Maar, zo hadden we vernomen, slechts 80 procent van de geselecteerde kinderen zou uiteindelijk door mogen. Hij was gespannen. Dochter Rosalie had 's middags haar springwedstrijd, waar ze zich ontzettend op had verheugd. Van Sinterklaas had ze een echt wedstrijdpak gekregen. Alle opa's en oma's zouden komen kijken. Maar ik niet, want precies op deze middag stond er een bijeenkomst met ouders en kinderen op het programma. Op zoek naar beschermengelen Een bijeenkomst waarbij we op zoek gingen naar beschermengelen. Heel toepasselijk voor de tijd van het jaar. En ook voor deze dag, zo bleek later. Een beschermengel is er eigenlijk altijd voor jo

Het lichtje van aandacht

  Daar liepen we, in stilte op zoek naar de schatten in het dorp. Het was al lekker donker en de kinderen van de Aandachts-cursus bekeken de omgeving, alsof ze het nog nooit eerder hadden gezien. Alsof ze met hun ruimteschip waren geland en voor het eerst voet aan wal zetten op de planeet aarde. Natuurlijk hadden we eerst uitgebreid de hemel met elkaar bekeken. En ook al was er een dik wolkendek, er was   toch nog van alles aan te onderzoeken. Met ons lichtje van aandacht. De aandacht verplaatste zich naar de grote regenplas waar een weerschijn van de lantaarnpaal in te zien was. En die lantaarnpaal zelf was ook absoluut het onderzoeken waard. We liepen verder en ontdekten de treurwilg. Spontaan sloeg iemand zijn armen er om heen. En voelden we de zachtheid van het mos. Natuurlijk stopten we onze neuzen ook even in het mos. Bij mij kwam de herinnering op aan de herfstwandelingen in het bos, die ik regelmatig met de hond maakte. En de tocht ging verder. Er was inmiddels een briesj