Openstaande rekeningen

He Angela, er staat volgens mij nog een rekening van je open.” Verbaasd kijk ik de groenteman aan terwijl hij vertelt dat mijn man een week eerder boodschappen was komen doen en geen geld bij zich had. Nu is het zo dat het in het dorp gebruikelijk is om op rekening te betalen, maar ik baalde er wel van, dat we blijkbaar al een week een schuld uit hadden staan. “Maar hebben de appels goed gesmaakt?”, vraagt hij met een glimlach om zijn mond. “Heerlijk, maar anders was ik ze ook komen betalen hoor!”

Ze had er een goed gevoel bij

Ik dacht hier aan toen ik vorige week een e-mail kreeg van een moeder die haar kinderen had opgegeven voor een cursus. Maanden geleden had ik haar op maandagochtend aan de telefoon gehad. Ze vertelde me hoe haar dochter werd gepest op school en dat ze zelfs de politie had ingeschakeld. Ik luisterde aandachtig en vertelde over wat ik voor haar en haar dochter kon betekenen. Ze had er een goed gevoel bij, zo vertelde ze me en besloot niet alleen haar dochter, maar ook haar zoon in te schrijven. Maar nu kwam dus het bericht dat haar kinderen niet konden deelnemen aan de cursus, omdat ze onverwachts gingen verhuizen naar het andere eind van het land. Vijf dagen voordat de cursus zou gaan starten.

Hij wilde liever iets anders doen

Nog geen dag later kwam er een vergelijkbare e-mail binnen. Een moeder schreef dat ze haar zoon toch niet wilde laten deelnemen aan de cursus. Hij wilde liever op vrijdagmiddag iets anders doen. Ook aan deze inschrijving was het een en ander vooraf gegaan. Vooral veel luisteren, want wat was er precies aan de hand en waar zou ik deze jongen mee kunnen helpen. En welke cursus is dan het meest geschikt op dit moment? De inschrijving werd geannuleerd, 1,5 week voordat de cursus zou gaan starten.

Jammer, misschien een volgende keer?

Ik voelde me geirriteerd en probeerde te onderzoeken hoe ik hier het beste op kon reageren. Want we hadden gerekend op deze kinderen. Ik had andere ouders moeten teleurstellen omdat de groep al vol zat. Ik kon op mijn strepen gaan staan en de ouders verwijzen naar de voorwaarden voor inschrijving, ik zou zelfs een incassobureau kunnen inschakelen. In termen van Rots en Water zou dat een Rots-benadering zijn. Maar ik zou ook voor de Water-benadering kunnen kiezen: “Jammer, misschien een volgende keer?”

De goeden lijden onder de kwaden

Mijn overpeinzingen gingen verder. De rekeningen voor deze cursus waren al verstuurd. Als ik voor de Water-benadering zou kiezen, dan  zouden het gederfde inkomsten zijn. En zou dat wellicht betekenen (als het vaker gebeurde), dat de cursusprijs omhoog zou moeten. Wat ook weer geen optie is, omdat ik het zo belangrijk vind om de cursus (ongesubsidieerd) zo laagdrempelig mogelijk te houden. De “goeden” zouden dan onder de “kwaden” moeten lijden. En ik kreeg opeens het inzicht dat dit een les ook regelmatig gebeurt: als iemand over de grens gaat heeft eigenlijk de hele groep daar last van.

Ten koste van de kinderen

Ik was er nog niet uit en besloot het aan iemand anders voor te leggen. “Je kunt er ook voor kiezen om er vooraf al rekening mee te houden, dat er kinderen op het laatste moment afhaken, door  meer kinderen toe te laten. Een soort overboeking.” Ook dit zou dan ten koste gaan van de kinderen, want mocht iedereen wel op komen dagen, dan was de groep te groot om iedereen voldoende individuele aandacht te geven.

Spreekt het je aan?

Voordat ouders hun kind inschrijven, adviseer ik ze altijd om eerst een goed beeld te vormen. Wat houdt de cursus in, wat is de werkwijze van de organisatie, wat is de visie op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen?  Sommige ouders kunnen op basis van de website al een goed beeld vormen, anderen nemen eerst telefonisch contact op of sturen een e-mail of bezoeken een informatiebijeenkomst. Spreekt het je aan? Dan is de kans groot dat ik jullie kan helpen. Met als uitgangspunt: wederzijds respect en vertrouwen. Ik kom mijn afspraken na en vertrouw erop dat jullie dat ook doen.