Doorgaan naar hoofdcontent

De schuimpjestest

Sommige lessen ontstaan vanzelf en dat zijn vaak de beste. Zo hebben wij bij Rots en Water de traditie om de laatste les met elkaar iets lekkers te eten. Een bonbon, een koekje, een ijsje, afhankelijk van de tijd van het jaar. Dit is geen beloning voor goed gedrag, maar gewoon een onderdeel van de les.
 
Een schuimpje nu, of twee schuimpjes straks?
Ik moest daar aan denken toen ik in een boek over emotionele intelligentie las over de schuimpjestest. Het gaat als volgt: je bent vier jaar oud en iemand doet je het volgende voorstel: als je wacht totdat  hij terug is van een boodschap, krijg je twee schuimpjes. Als je niet zolang kunt wachten, krijg je er maar een, maar die mag je dan wel meteen hebben. Een mooie oefening in zelfbeheersing, impulscontrole. Want de keuze die het kind maakt is veelzeggend; niet alleen zegt het iets over het karakter van het kind, maar zo bleek uit onderzoek, ook over hoe hij of zij zich in de rest van het leven zal ontwikkelen.
 
Impulscontrole leidt tot sociaal vaardigheid
Want degenen die hun impulsen op vierjarige leeftijd onder controle konden houden, bleken op latere leeftijd veel sociaal vaardiger. Ze waren effectiever op het persoonlijke vlak, zelfbewuster en beter in staat om om te gaan met teleurstellingen in het leven. Ook liepen ze minder kans om gestressed te raken. Ze grepen uitdagingen aan en hielden zelfs bij problemen stug vol in plaats van af te haken. En ze waren nog steeds in staat om hun beloning uit te stellen en hun doel te bereiken.
 
Meer dan schuimpjes
Impulscontrole is een van de belangrijkste sociaal emotionele vaardigheden. Want het gaat niet alleen om de impuls een schuimpje te pakken, maar ook om de impuls om overal op te reageren, of direct boos te worden, of om op te geven, je volledig te laten leiden door je emoties. En dat is niet makkelijk.
 
Niet kunnen wachten
Zo zijn er altijd kinderen in de Rots en Waterles die niet tot het eind van de les kunnen wachten om de bonbon op te snoepen (ik laat ze uiteraard het doosje aan het begin van de les al zien!). Die continue blijven vragen of ze hem niet al eerder mogen hebben, of het soms zelf pakken. En dan is er bij het uitdelen van de bonbons vaak een bonbon over. Voor wie is die bestemd? Wie vindt dat hij in aanmerking komt voor die 2e bonbon en waarom?
 
Ik geniet er zoveel meer van
Daarvoor hebben we de 3-redenen regel geïntroduceerd. Geef drie goede redenen waarom jij nog een extra bonbon zou mogen en de anderen niet. En “omdat ik het zo graag wil” is wat dat betreft geen goede reden. Het maakt de kinderen altijd weer creatief: “omdat ik er zoveel meer van geniet”, “omdat ik er niet om vraag”, “omdat ik vanmorgen heel erg verdrietig was”. Genoeg stof om de volgende les over sociaal-emotionele vaardigheden te vullen!

Een keer per dag de e-mail lezenIkzelf ben overigens ook aan de slag gegaan met impulscontrole. En probeer nog maar 1 x per dag mijn e-mail te lezen. Heerlijk om je niet meer te laten leiden door alle mails en telefoons die gedurende de dag binnenkomen. Een keer per dag alles met aandacht afhandelen en de rest van de dag geconcentreerd bezig zijn met datgene waar het echt om gaat. Het is moeilijk, maar uiteindelijk werk je veel effectiever en brengt het rust.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev

Hulp van boven

"Hoi, Roos heeft veel indruk gemaakt op mij. Wow! Wel na een hoge sprong van haar paard gevallen. Op haar hoofd. We zitten nu thuis. Erwin." Iedereen gespannen Het was een nogal chaotische dag. Zoon Jerome moest 's morgens voetballen en zou te horen krijgen of hij bij AZ mocht blijven. Wat een grote wens van hem was. Maar, zo hadden we vernomen, slechts 80 procent van de geselecteerde kinderen zou uiteindelijk door mogen. Hij was gespannen. Dochter Rosalie had 's middags haar springwedstrijd, waar ze zich ontzettend op had verheugd. Van Sinterklaas had ze een echt wedstrijdpak gekregen. Alle opa's en oma's zouden komen kijken. Maar ik niet, want precies op deze middag stond er een bijeenkomst met ouders en kinderen op het programma. Op zoek naar beschermengelen Een bijeenkomst waarbij we op zoek gingen naar beschermengelen. Heel toepasselijk voor de tijd van het jaar. En ook voor deze dag, zo bleek later. Een beschermengel is er eigenlijk altijd voor jo

Het lichtje van aandacht

  Daar liepen we, in stilte op zoek naar de schatten in het dorp. Het was al lekker donker en de kinderen van de Aandachts-cursus bekeken de omgeving, alsof ze het nog nooit eerder hadden gezien. Alsof ze met hun ruimteschip waren geland en voor het eerst voet aan wal zetten op de planeet aarde. Natuurlijk hadden we eerst uitgebreid de hemel met elkaar bekeken. En ook al was er een dik wolkendek, er was   toch nog van alles aan te onderzoeken. Met ons lichtje van aandacht. De aandacht verplaatste zich naar de grote regenplas waar een weerschijn van de lantaarnpaal in te zien was. En die lantaarnpaal zelf was ook absoluut het onderzoeken waard. We liepen verder en ontdekten de treurwilg. Spontaan sloeg iemand zijn armen er om heen. En voelden we de zachtheid van het mos. Natuurlijk stopten we onze neuzen ook even in het mos. Bij mij kwam de herinnering op aan de herfstwandelingen in het bos, die ik regelmatig met de hond maakte. En de tocht ging verder. Er was inmiddels een briesj