Doorgaan naar hoofdcontent

Ik ben even bij God geweest

Aan het begin van een Rots en Water-les proberen we vaak een paar minuten te luisteren naar het suizen van onze oren. Voor sommige een van de moeilijkste oefeningen van de hele les, niet ingaan op allerlei prikkels van buitenaf, zo min mogelijk gedachten, alleen maar luisteren. Het heeft geen religieuze redenen, het is er voor om de kinderen in contact te laten komen met zichzelf, en dat hebben ze hard nodig. Lees verder…
 
Een kaars flikkert
Als het windstil is, flikkert een kaars niet. Hij heeft dan een keurige vlam, waarvan de omvang wordt bepaald door de lengte van de lont. Als het echter een beetje tocht in huis of we blazen in de richting van de vlam, dan gaat hij flakkeren. Zou het ook zo zijn met kinderen die onrustig zijn?
 
Onrustige kinderen
Onrustige kinderen kunnen vaak moeilijk stil zitten, hebben moeite hun aandacht ergens bij te houden en reageren op iedere prikkel die bij ze binnenkomt. ADHD-ers worden ze soms genoemd, of ADD-ers wanneer er alleen een concentratieprobleem is. De diagnose wordt regelmatig gesteld, in iedere klas zit er tegenwoordig wel een.
 
Is een onrustig kind een flakkerende kaars?
De vraag is of je het onrustige kind kunt vergelijken met de flakkerende kaars. Is het zo dat de onrust in een kind (mede-) veroorzaakt wordt door een overvol programma van school, hobbies, naschoolse opvang, partijtjes, sport enz. Of door ouders die onrustig zijn, omdat ze heel wat ballen tegelijk in de lucht proberen te houden? Zouden deze kinderen geholpen worden – net als de kaars – met een rustige omgeving, waarin niet zo veel moeten, maar voldoende ruimte hebben om vrij (buiten) te spelen?
 
Jongens zijn actief
En laten we vooral ook kijken naar de kwaliteiten van kinderen die vol energie zitten, die actief zijn, enthousiast. Bij jongens is het hormonaal bepaald door de hoeveelheid testosteron in het lichaam, dat tijdens de puberteit nog hoger zal worden. Zij zijn veelal geen voorstander van stil zitten en luisteren, maar van beweging en spanning. Bij Rots en Water houden we daar rekening mee, door continue beweging en reflectie af te wisselen. Van actie naar even tot rust komen.
 
Effecten van stilte
De effecten van het “even tot rust komen” zijn groot. Kinderen leren zich beter te concentreren, hun impulsen te beheersen – door niet overal op te reageren. Ze worden zelfverzekerder, doordat ze meer in contact staan met zichzelf en ze kunnen beter omgaan met allerlei prikkels van buitenaf. Zelfs de drukste kinderen kunnen dit leren en ervaren wat een fijn gevoel het is. “Ik ben even bij God geweest”, rapporteerde jongen na 5 minuten stilte.
 
Een mooi moment om even bij stil te staan.
 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt

"En dan ging ik op zaterdagavond na de disco met de bus naar huis. De bus zat vol dronken jongeren. En als ze mij in de gaten kregen, begonnen ze dus te zingen: Rood haar is varkenshaar en varkenshaar dat stinkt." "Wat deed je dan pap?", vroeg dochter Rosalie die vol aandacht zat te luisteren. "Nou, ik zong gewoon mee en deed alsof het niet over mij ging." Ze kroop bij haar vader op schoot en woelde met haar handen door zijn wilde krullen, die helaas niet meer zo rood waren als toen. "Gewoon negeren dus", was haar conclusie. Maar gold dat ook voor Simon de Pimon en Rosie Poepedosie? "Ze noemden me vandaag Simon de Pimon", wist deze jongeman mij te vertellen met een verongelijkt gezicht. En de tranen stonden in zijn ogen. Zijn moeder had mij gevraagd om hem te begeleiden. Hij werd gepest op school en daar leed hij zichtbaar onder. Blijkbaar werd hij geraakt door deze bijnaam, die in mijn ogen nog onschuldig was. Vaak heeft het gev

Hulp van boven

"Hoi, Roos heeft veel indruk gemaakt op mij. Wow! Wel na een hoge sprong van haar paard gevallen. Op haar hoofd. We zitten nu thuis. Erwin." Iedereen gespannen Het was een nogal chaotische dag. Zoon Jerome moest 's morgens voetballen en zou te horen krijgen of hij bij AZ mocht blijven. Wat een grote wens van hem was. Maar, zo hadden we vernomen, slechts 80 procent van de geselecteerde kinderen zou uiteindelijk door mogen. Hij was gespannen. Dochter Rosalie had 's middags haar springwedstrijd, waar ze zich ontzettend op had verheugd. Van Sinterklaas had ze een echt wedstrijdpak gekregen. Alle opa's en oma's zouden komen kijken. Maar ik niet, want precies op deze middag stond er een bijeenkomst met ouders en kinderen op het programma. Op zoek naar beschermengelen Een bijeenkomst waarbij we op zoek gingen naar beschermengelen. Heel toepasselijk voor de tijd van het jaar. En ook voor deze dag, zo bleek later. Een beschermengel is er eigenlijk altijd voor jo

Het lichtje van aandacht

  Daar liepen we, in stilte op zoek naar de schatten in het dorp. Het was al lekker donker en de kinderen van de Aandachts-cursus bekeken de omgeving, alsof ze het nog nooit eerder hadden gezien. Alsof ze met hun ruimteschip waren geland en voor het eerst voet aan wal zetten op de planeet aarde. Natuurlijk hadden we eerst uitgebreid de hemel met elkaar bekeken. En ook al was er een dik wolkendek, er was   toch nog van alles aan te onderzoeken. Met ons lichtje van aandacht. De aandacht verplaatste zich naar de grote regenplas waar een weerschijn van de lantaarnpaal in te zien was. En die lantaarnpaal zelf was ook absoluut het onderzoeken waard. We liepen verder en ontdekten de treurwilg. Spontaan sloeg iemand zijn armen er om heen. En voelden we de zachtheid van het mos. Natuurlijk stopten we onze neuzen ook even in het mos. Bij mij kwam de herinnering op aan de herfstwandelingen in het bos, die ik regelmatig met de hond maakte. En de tocht ging verder. Er was inmiddels een briesj